به دليل پايين بودن سطح بهداشت و تغذيه در آسياي مركزي بسياري از بيماريهاي مسري مانند بیماری ايدز – ديفتري، حصبه، سل در منطقه آسياي مركزي منطقه رايج است.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل ازدويچه وله ، “هومن پيماني” كارشناس ايراني در امور آسياي مركزي و قفقاز كه اين گزارش را براي صندوق حمايت از كودكان جهان “يونيسف ” تهيه كرده، ميگويد، به دليل پايين بودن سطح بهداشت و تغذيه در آسياي مركزي بسياري از بيماريهاي مسري در اين منطقه رايج است.
به گفته پيماني، علاوه بر رواج بيماريهاي ديفتري، حصبه، سل در اين منطقه، بيماري ايدز و ويروس HIVنيز مردم كشورهاي آسياي مركزي را تهديد ميكند.
پيماني ميافزايد، در نيمه اول دهه ۹۰ميلادي، وضعيت تغذيه و بهداشت در تمام كشورهاي تشكيل شده از فروپاشي اتحاد شوروي سابق بخصوص در منطقه آسياي مركزي و قفقاز بد بوده و ما شاهد گسترش روزافزون انواع بيماريهاي واگيردار، غيرواگيردار، بيماريهاي عفوني و شروع گسترده انواع بيماريهاي مقاربتي بوديم.
به گفته اين كارشناس، علاوه بر آن نشانههاي بارزي از سوء تغذيه و مشكلات فكري و جسمي كودكان وجود داشت اما از اوايل سال ۲۰۰۰ميلادي كه كشورهاي منطقه توانستند پس از يك دهه بحراني بطور نسبي نظام باثباتتري را از نظر ارائه خدمات بهداشتي بوجود آورند، وضع بهتر شده است.
پيماني ميگويد، كشورهاي آسياي مركزي كماكان در مقام مقايسه با دوران پيش از فروپاشي شوروي، قادر به ارائه خدمات پزشكي نيستند و در زمينه تغذيه بخصوص تغذيه كودكان، زنان و نوجوانان همچنان با كمبودهايي بسيار روبرو هستند.
به گفته اين كارشناس مسائل آسياي مركزي، كشورهاي ديگر كم و بيش كمكهايي را به زنان و كودكان از طريق NGO(انجييوها) انجام دادهاند.
پيماني با بيان اين مطلب كه سازمان بهداشت جهاني و يونيسف نيز كمك هايي را در جهت تربيت كادرهاي حرفهاي در زمينه بهداشت و تغذيه انجام داده ،ميافزايد، اين كمكها بسيار محدود بوده و به هيچ وجه نميتوانند جايگزين ارائه خدمات پزشكي شوند كه خود اين كشورها بايد آن را ارايه دهند.
وي با اشاره به اين كه، بخش عمده منابع گازي و نفتي كشورهايي مانند قزاقستان و تركمنستان هنوز توسعه نيافته و بطور كلي درآمد ساليانه آنها نسبت به نيازهايشان بسيار محدود است، ميگويد، در اين كشورها مسائلي نظير گسترش بيرويه و لجام گسيخته فساد اداري وجود دارد كه بخش بزرگي از درآمدهاي آنها را جذب كرده و به راه كج ميكشاند.
به گفته پيماني، بخش عمده بيماريها در اين منطقه،بيماريهاي قابل پيشگيري نظير ديفتري ، حصبه، سياهسرفه يا بيماريهايي هستند كه از طريق آب منتقل ميشوند.
ميكروبهايي نظير ويروس اسهال كه در آب وجود دارند به خاطر فروپاشي نظام بهداشت شهري و وجود مشكلات در خصوص تامين منابع آبي بيشتر دستگاه گوارش را مورد حمله قرار ميدهد.
پيماني معتقد است، به دليل سوتغذيه و پايين آمدن سطح زندگي مردم در اين مناطق بيماري سل نيز بسيار گسترده شايع شده است .
گسترش بيماري ايدز و ويروس HIVديگر مشكلي است كه به اعتقاد پيماني بخاطر گسترش شديد اعتياد به مرفين در منطقه رايج شده است.
پيماني با اشاره به گسترش حيرتانگيز الكليسم در منطقه ميافزايد، مشكلات بزرگ اقتصادي مردم و گسترش افسردگي و ناراحتهاي رواني به افزايش استفاده از مشروبات الكلي منجر شده است.