دانشمندان با الگوسازي حنجره انسانهاي غارنشين قصد دارند پس از گذشت ۳ هزار سال به اصوات احتمالي كه آنها توليد ميكردهاند گوش بسپارند.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از خبرگزاري فرانسه ، تحقيقات به سرپرستي رابرت مككارتي انسان شناس دانشگاه فلوريدا آتلانتيك در بوكا راتون بر روي سنگوارههاي انسانهاي غارنشين كشف شده در فرانسه متمركز است.
آنچه كه وي ساخته است يك وسيله شنيداري است كه در آن يك تركيبكننده رايانهاي نحوه اداي صداي يي Eرا در انسانهاي غارنشين تكرار ميكند و با اداي همين صدا توسط انسانهاي امروزي مقايسه مينمايد.
نتايج يك تحقيق كه اكتبر گذشته در مجله Current Biologyمنتشر شد نشان مي دهد انسانهاي غارشين تنها ژن انساني كه تاكنون با زبان مرتبط شناخته شده است را داشته اند.
اين كشف به اين معناست كه آنها دستكم برخي پيش نيازهاي ژنتيكي براي زبان آموزي را داشته اند.
حتي كارشناسان اين سوال را مطرح ميكنند كه آيا انسانهاي غارنشين دستگاه زيست شناختي لازم نظير اعصاب ظريف متصل به ماهيچههاي زبان و لبها كه امكان اداي اصوات بيشتري را فراهم ميسازد داشتهاند يا خير.
دستگاههاي صوتي اين انسانها فاقد توانايي اداي واكه (مصوت) كمي كه زيربناي قوه ناطقه امروزي است بوده است به همين خاطر ارتباطات شفاهي محدود بوده است.
آنها كمي متفاوت حرف ميزده اند. آنها نميتوانستهاند واكههاي (مصوت) كمي كه اساس زبان گفتاري را تشكيل ميدهد توليد كنند.
انسانهاي غارنشين نزديكترين نياكان منقرض شده ما هستند.
آنها از ۱۷۰هزار سال پيش در بخشهايي از اروپا، آسياي مركزي و خاورميانه مي زيستهاند و حدود ۲۸۰۰سال پيش به طور اسرار آميزي از ميان رفتند.
دو فرضيه اصلي در مورد علت نابودي آنها مطرح شده است. يا به دست انسانهاي باهوشتر جديد از بين رفتند يا با تازه واردان درآميختند كه همين امر بيانگر آن است كه ژنوم ما حاوي دي ان آ انسانهاي غارنشين است