سایت پزشکان بدون مرز دارو، درمان، بیماری، علمی
براساس اعلام سازمان جهاني بهداشت روند پيري جمعيت و افزايش بار بيماريها، تقاضا براي نيروهاي بخش بهداشت را افزايش خواهد داد كه اين امر به معني ادامه روند مهاجرت از كشورهاي فقير به سوي كشورهاي ثروتمند است.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از خبرگزاري فرانسه ، مري رابينسون مسئول سابق حقوق بشر سازمان ملل كه در اتحاد نيروي كار بهداشت جهاني با هدايت سازمان جهاني بهداشت نقش كليدي ايفا مي‌كند در يك كنفرانس سازمان جهاني بهداشت گفت اكنون براي كشورهاي اروپايي اتخاذ يك رويكرد اخلاقي براي نيازهاي نيروهاي بخش بهداشتي و كاهش تاثير منفي مهاجرت بر نظام بهداشتي كشورهاي در حال توسعه حياتي است.
بيش از ۵۰كشور اروپايي در يك اجلاس سازمان جهاني بهداشت با محوريت فرار مغزهاي پزشكي و پرستاران از كشورهاي فقير به كشورهاي ثروتمند كه به تازگي در تالين در استوني برگزار شد شركت كردند.
بسياري از كشورهاي آفريقايي و آسيايي آموزش بهداشتي نيرومندي دارند، اما با مهاجرت اين نيروها در سرمايه‌گذاري خود ضرر مي‌كنند و در مقابل، كشورهاي ثروتمند با جذب مهاجران در هزينه‌هاي آموزش خود صرفه جويي مي نمايند.
فرار مغزها در بخش بهداشتي كمبود منابع مراقبتهاي بهداشتي را در كشورهاي فقير تشديد مي‌كند و نابرابريهاي بهداشتي را در جهان عميق تر مي نمايد.
سازمان جهاني بهداشت كمبود جهاني پزشكان، پرستاران و ساير متخصصان را بيش از ۴/۳ميليون نفر برآورد كرده است كه بيشترين كمبود در كشورهاي در حال توسعه احساس مي‌شود.
در ۵۷كشور كمبود شديد نيروهاي بخش بهداشت ، اجراي برنامه‌هاي ايمن سازي كودكان ، مراقبتهاي پيش از تولد و درمان سل، ايدز و مالاريا را با مانع روبرو كرده است. از اين ۵۷كشور ، ۳۶كشور در جنوب صحراي آفريقا واقع شده اند.
به علت افزايش تقاضا در كشورهاي ثروتمند، مهاجرت از كشورهايي كه بيشترين كمبود نيروهاي بخش بهداشتي را دارند طي ۳۰سال گذشته افزايش قابل توجهي يافته است.
تحقيقات سازمان جهاني بهداشت نشان مي‌دهد در ۳۰كشور مهم صنعتي بطور متوسط ۱۸درصد از پزشكان و ۱۱درصد از پرستاران در خارج از اين كشورها متولد شده اند.
ليوبا نگرو سخنگوي سازمان جهاني بهداشت مي‌گويد نيروهاي بهداشتي حق مسافرت و بهره مندي از زندگي بهتري را دارند، اما مردمان كشورهايي كه گرفتار بيشترين مهاجرت مغزها هستند نيز حق برخورداري از بهداشت مناسب را دارند.
وي گفت بايد براي ايجاد توازن بين حق مهاجرت با حق برخورداري از نظام بهداشتي كارآمد براي همگان،راه حل‌هاي فني پيدا شود و در اين راه مسائل اخلاقي نيز مدنظر قرار گيرد.
كشورها بجاي آنكه فقط به نيازهاي فوري توجه كنند و بطور مقطعي نيروهاي مورد نياز را براي پر كردن اين خلاء بطور كامل خريداري كنند، بايد به آموزش و تربيت نيروها توجه كنند.
كشورهاي تامين‌كننده نيروهاي پزشكي همچنين بايد نيروهاي متخصص كافي تربيت كنند، اما نه با هدف به خارج فرستادن اين نيروها.
تنها در آفريقا كه بيشترين مشكلات و نيازهاي بهداشتي را دارد ساليانه ۲۳ هزار متخصص مجرب دانشگاهي از اين قاره مهاجرت مي‌كنند. اطلاعات بدست آمده از دانشكده‌هاي پزشكي آفريقاي جنوبي نشان مي‌دهد يك سوم تا نيمي از دانش آموختگان اين دانشكده‌ها به كشورهاي توسعه يافته مي‌روند. مهاجرت پرستاران از اين هم بدتر است. بيش از ۱۵۰هزار پرستار فيليپيني و ۱۸هزار پرستار زيمبابوه‌اي در خارج از كشورهاي زادگاه خود مشغول كارند. حدود ۳۱ درصد از پزشكان و ۱۳درصد از پرستاران در انگليسي تبار غير انگليسي دارند.