سایت پزشکان بدون مرز دارو، درمان، بیماری، علمی
چه کسی مشکلات جامعه داروسازی را حل خواهد کرد ؟
رشته داروسازی رشته ای است که در ابعاد مختلف پزشکی، صنعتی و تجاری اهمیت بسیار دارد و از حالتی استراتژیک برخوردار است امروزه صنعت داروسازی نیاز به تحولی اساسی دارد تا بتواند رشد سریعتری داشته باشد.
داروخانه را با یک بنگاه اقتصادی اشتباه نگیریم
اگر این اشتباه صورت گیرد امنیت شغلی و اهمیت حرفه داروسازی از بین می‌رود و نگرانی‌هایی که در این خصوص ایجاد می‌شود آثارش را در بخش‌های پژوهشی نشان می‌دهد. بر این اساس این امر یکی از دغدغه‌در داروسازی است که جایگاه علمی، فنی و مادی را حفظ کنیم.
دارو یک ابزار استراتژیک است و اهمیتش کمتر از غذا نیست. از اینرو اگر دولت بخواهد در آینده بازار دارویی را تحت کنترل خود بگیرد باید در علوم جدید دارویی سرمایه گذاری بیشتری کند.
جایگاه علمی واقعی داروسازان مشخص نیست و این عامل مهاجرت آنان می باشد.
وضعیت فعالیت داروسازی در دنیا مشخص است اما داروسازان ایران باید در ارائه خدماتشان تجدید نظر کنند و داروخانه را از محل فروش دارو به مرکز ارائه خدمات دارویی تبدیل کنند اما این کار مستلزم حمایت نظام پزشکی و سازمان خدمات بیمه‌ای است.
جایگاه علمی دارو و داروخانه باید علمی‌تر و شفاف‌تر شود و برای این امر می‌توان از سیستم‌های بین‌المللی و روش‌های آنها کمک گرفت به عنوان مثال در آمریکا و کانادا بیشترین نیاز به داروسازان است و این به دلیل مشخص شدن جایگاه واقعی این رشته برای آنهاست.
متأسفانه زمان انتظار دریافت مجوز داروخانه در شهرهای بزرگ ایران بیشتر از ۱۰ سال است. دانشجویان داروسازی که از رتبه‌های بالای کنکور سراسری هستند پس از فراغت از تحصیل احساس پوچی کرده و اقدام به مهاجرت می‌کنند.
نقش واقعی داروسازان در بیمارستا‌ها و سیستم درمانی ایران مشخص نیست داروخانه‌ها لازم است به صورت مراکز مشاوره علمی دارویی درآیند و از این بابت نیز بتوانند حق‌الزحمه دریافت نمایند. محل فیزیکی داروخانه‌ها نیز باید مورد تجدیدنظر قرار گیرد به نحوی که عمل مشاوره داروساز با بیمار مجزا از شلوغی و ازدحام دریافت نسخه و تحویل دارو باشد.
همچنین سازمان غذا و دارو باید مستقل از وزارت بهداشت در مورد تنظیم سیستم دارویی کشور و مشخص نمودن داروهای مورد نیاز و نظارت بر صنعت داروسازی و غذا اقدام نماید.
نظام پزشکی نظام داروسازی هم باشد
از نظام پزشکی انتظار می رود به حقوق داروسازان حساس باشد و قوانین مناسبی را در خصوص داروسازان به تصویب و اجرا درآورد . البته این سازمان در حال حاضر رسالت خود در قبال هیچکدام از گروه های پزشکی را به درستی اجرا نمی کند.
وضعیت معیشتی اساتید داروسازی مناسب نیست.
مسئولان باید به وضعیت معیشتی اساتید توجه کنند تا آنها فارغ از هر گونه دغدغه به رسالت خود بپردازند. بسیاری از آنها به لحاظ مشکلات اقتصادی که دارند، دانشگاه شغل اصلی و اولیه‌شان نیست و تنها حالت پرستیژکاری را به خود گرفته و این در درازمدت نگران کننده است چرا که تعصب و تعلقشان به دانشگاه کم خواهد شد.
سیستم سلامت ایران به داروسازی به معنی تحویل دهنده دارو نگاه می کند.
اگر ما بخواهیم از داروسازان آموزش دیده و فارغ التحصیل به نحو مطلوبی استفاده کنیم لازم است که در تبیین اختیارات و جایگاه داروساز به عنوان یک عضو مؤثر در حلقه درمان مقررات خاصی را تدوین کنند و انتظار هم این است که در شرح وظایف آنها بازنگری های لازم صورت گیرد.
داروسازان باید علاوه بر خدمات سنتی که در داروخانه ها به مردم ارائه می دهند مشاوره های خاصی را نیز برای بیماران داشته باشند در شرح وظیفه ای که در حوزه معاونت آموزشی معاونت بهداشت برای یک داروساز تبیین شده و محتوی آموزشی نیز بر مبنای آن است، یک داروساز فارغ التحصیل باید قادر باشد بیش از ۱۵ وظیفه مشخص را برای مشارکت در تیم سلامت ارائه دهد امروزه نظام آموزشی ما نیز بر این اساس استوار است که فارغ التحصیلان ما قادر باشند این خدمات را ارائه دهند.
جالب است بدانیم که در طرح پزشک خانواده فردی به نام داروساز و یا دارویار مفهومی ندارد و این وظایف را به گردن ماماها نهاده اند که در کنار تمام فعالیتهای جاری شان این وظیفه را هم انجام دهند . در واقع سیستم سلامت ایران به داروسازی به معنی تحویل دهنده دارو نگاه می کند.