ترکیب موسیقی با فیزیوتراپی ممکن است تمام انواع درد را تحت تاثیر قرار دهد

تاثیر موسیقی و فیزیوتراپی با هم بیشتر از فیزیوتراپی به تنهایی است

ارتباط بین سلامت انسان و موسیقی قرن‌ها مورد بحث بوده است. خاصیت‌های درمانی موسیقی نه تنها فرایند‌های فیزیولوژیکی، بلکه سیستم سایکو نورو ایمونولوژیک را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، درد اخطاریست که می‌گوید بدن ما از بعضی صدمات رنج می‌برد. پذیرفته‌شده‌ترین تعریف متعلق است به Melzack & Wall  که درد را بعنوان یک تجربه عاطفی و حسی ناخوشایند مربوط به آسیب واقعی یا بالقوه بافت تعریف کرده اند.

 Honington & Kiff  درد را با داشتن سه جزء فیزیکی، عاطفی و عقلی، توصیف کرده‌اند. در نظر گرفتن جزء حسی درد، به تنهایی، فقط قسمتی از مشکل را حل می‌کند. عوامل روانی نقش مهمی را در درد ایفا می‌کنند. عوامل مشارکت کننده عبارتند از: فاکتورهای فرهنگی، آستانه درد، تجربه‌های قبلی درد، اهمیت موقعیت‌ها، احساس تسلط بر درد، اضطراب و…
مطالعات آزمایشگاهی، بطور پیوسته اشاره می‌کنند که وجود اضطراب اهمیت زیادی در بروز درد دارد. Lepanto دریافت که زمانی که فرد بر موقعیت تسلط دارد، درد راحت‌تر تحمل می‌شود و افزایش اضطراب آستانه درد را پایین می‌آورد. 

تحقیق روی موسیقی و درد Rider بیان می‌کند که موسیقی‌هایی که باعث آرامش می‌شوند (موسیقی‌های آرام)، برای شرایط دردناک مفیدترند تا موسیقی‌های محرک. این می‌رساند که موسیقی با ریتم آرام می‌تواند به بدن و ذهن آرامش ببخشد.

Bailey  پیشنهاد می‌کند که موسیقی ممکن است از طریق تقویت آرامش، تغییر خلق و احساس تسلط بر موقعیت، درد و رنج را درمان کند.

ترکیب موسیقی و فیزیوتراپی
اعمال فیزیوتراپی که باعث از بین رفتن درد می‌شوند، بطور اولیه تکنیک های  modulation حسی هستند و عمدتا جنبه فیزیکی درد را درمان می‌کنند. فیزیوتراپی مرسوم، یک درمان فیزیکی است که هدفش بهبود کیفیت مراقبت‌های بهداشتی می‌باشد.

بهر حال، ما باید بدنبال دستیابی به روش‌هایی کلی تر و همه جانبه برای درمان باشیم. ترویج موسیقی بعنوان جزئی از درمان، نه تنها ابعاد روانشناختی درد را مورد توجه قرار می‌دهد، بلکه ما را قادر می‌سازد که دیدگاهی جامع‌تر در مراقبت از بیمار داشته باشیم.
مهار درد با رسیدن دو تحریک حسی بطور همزمان به مغز افزایش می‌یابد. Melzack & Wal  فکر می‌کردند که سلول‌های بینابینی T در سیستم عصبی مرکزی تحت تاثیر عوامل زیادی قرار می‌گیرند. استفاده از موسیقی، همانگونه که منجر به آسودگی و کاهش میزان ترس و افسردگی می‌گردد، مهار درد را نیز افزایش می‌دهد. بعلاوه، تمرکز کاهش یافته و خاطره‌های ناخوشایند قبلی محو می‌شوند. در همین زمان ارتباط بین بیمار و درمانگر بهبود می‌یابد.

مدل ترکیبی همچنین می‌تواند سیکل درد را قطع کند. سیکل درد با قرار گرفتن در فشارهای عصبی و ترس، قویتر می‌گردد. علاوه بر این، موسیقی موجب افزایش اندورفین‌ها در مغز شده که خود باعث تغییر خلق می‌شود و نهایتا در تقابل با رفتارهای منفی عمل می‌نماید. بنابراین موسیقی موانع و سدها را برمی‌دارد و اجازه می‌دهد که تکنیک‌های رفع درد در درمان فیزیوتراپی از اثر بیشتری برخوردار باشد.

نتیجه گیری و نتایج تحقیق:
روشن است که این شروع یک استفاده وسیع و بسیار مفید از موسیقی بعنوان یک وسیله در حوزه فیزیوتراپی می‌باشد؛ خصوصا در مواردی که مشکل بیمار درد و اضطراب است. موسیقی می‌تواند در میزان بهبودی کمک‌کننده بوده و بنابراین در ذخیره وقت و هزینه موثر باشد. تغییرات معنی‌داری در تجربه درد توسط بیمار در اولین روز درمان دیده شد.

گروه مورد آزمایش که هم فیزیوتراپی و هم موسیقی برای درمانشان استفاده شد، در روز بعد از درمان، درد خیلی کمی را گزارش کردند. بعلاوه گروه مورد آزمایش در روز چهارم شروع درمان، بطور معنی‌داری شدت درد کمتری را حس می‌نمودند. با ناباوری دیده شد که بیماران نه تنها آرام می‌شوند، بلکه رفتار منفی آنها کاهش یافته و در شرایط خاص، رفتار مناسب و بهتری از خود نشان می‌دهند.

مدل ترکیبی فقط منحصر به یک جنبه از درد نیست، بلکه راه‌های مناسب‌تر دسترسی به درمان جامع را هم ممکن می‌سازد. صدا و موسیقی خاص، اثر ترکیبی بسیار بیشتری نسبت به سایر تکنیک‌های sensory – module دارند.

ترکیب موسیقی با فیزیوتراپی ممکن است تمام انواع درد را تحت تاثیر قرار دهد که تغییر رفتار را در همان زمان، ممکن و نتیجتا باعث ایجاد احساس بهبودی در بیمار می‌گردد