سایت پزشکان بدون مرز دارو، درمان، بیماری، علمی
تمرينات منظم ورزشي، اختلالات عروقي ديابتي‌ها را درمان مي‌كند .
نتايج يك تحقيق در دانشگاه تربيت مدرس نشان داد كه انجام تمرينات منظم ورزشي، نارسايي عروقي و عوارض آن را در بيماران ديابتي بهبود مي‌بخشد.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از روابط عمومي دانشگاه تربيت مدرس، نتايج يك پژوهش در دانشكده علوم پزشكي دانشگاه تربيت مدرس نشان داد كه تمرينات منظم ورزشي اتساع وابسته به اندوتليال را در بيماران ديابتي بهبود داده و عملكرد عروقي انسولين را تقويت مي‌كند.
اختلال در وظايف تعديلي اندوتليوم و عضلات صاف در تنظيم جريان خون ممكن است فاكتور مهم و شروع كننده نارسائي عروقي و عوارض متعاقب آن در بيماري ديابت باشد. به نظر مي‌رسد كاهش مسير AKT/PI3K عروقي كه امروزه يك مير مهم در تحريك توليد و ترشح نيتريك اكسايد اندوتليال مطرح است و همچنين اختلال در برخي آنزيم‌هاي عروقي كه نقش مهمي در تنظيم تون عروقي ورهايش نيتريك اكسايد دارد، نقش اساسي در ايجاد اختلالات عروقي حاصل از ديابت داشته باشند. از سويي يافته‌هاي متعددي مبني بر اثرات حفاظتي و درماني تمرينات منظم ورزشي در بيماران ديابتي و بهبود اختلالات عروقي وجود دارد.
در اين تحقيق كه با عنوان «بررسي اثر موضعي انسولين و پپتيد – C بر جريان خون پوستي در موش‌هاي سالم و ديابتي در شرايط استراحت و ورزش» انجام شد، موش‌هاي صحرايي يك هفته پس از ديابتي شدن، تحت تمرينات منظم ورزشي به وسيله نوار گردان به مدت 10 هفته قرار گرفتند. براي تعيين پاسخ عروق خوني پوست به وسيله تكنيك ليزر داپلر، حيوانات در ابتدا بيهوش مي‌شدند. دماي بدن حيوانات در طول آزمايش در محدوده 37 درجه سانتي‌گراد حفظ و ضربان قلب، اشباع اكسيژن شرياني و فشار خون اندازه‌گيري مي‌شد.
نتايج نشان داد اثر اتساع عروقي استيل كولين در پوست، به طور معناداري به وسيله تمرينات ورزشي افزايش يافت. همچنين تزريق موضعي انسولين باعث افزايش معني‌دار جريان خون در گروه‌هاي ديابتي و سالم ورزيده در مقايسه به گروه‌هاي ديابتي و سالم غير ورزيده شد.
به طور كلي مي‌توان نتيجه گرفت كه تمرينات ورزشي منظم اتساع وابسته به اندوتليال را در بيماري ديابت بهبود داده و عملكرد عروقي انسولين را احتمالا از طريق مسير AKT/PI3K تقويت مي‌كند ولي اثري روي پاسخ عروقي از (پپتيد _ C) به تنهايي برخلاف (پپتيد _ C و انسولين توام) نداشت.
اين پژوهش در قالب رساله دكتراي تخصصي علي حيدريان‌پور در رشته فيزيولوژي انساني به راهنمايي سهراب حاجي‌زاده به انجام رسيد.