نوزادان ، احساسات متعلق به این دنیا را در شکم مادر تجربه می کنند

نوزادان با آرامش و ترس آشنا هستند .

يک نوزاد بلافاصله پس از تولد، احساساتي چون ترس يا آرامش را به‌خوبي مي‌ شناسد ،زيرا پيش از به دنيا آمدن ، دنيايي تجربه در شکم مادر خود به ‌دست آورده است.

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از دويچه وله ،  اين تز را چندي پيش گرالد هوتر يکي از دانشمندان آلماني، مطرح کرده است. اين پروفسور که سال‌هاست در امر کشف رمز و رازهاي مغز پژوهش مي‌کند، معتقد است، توشه‌ تجربه‌هايي که نوزادي با خود به دنيا مي‌آورد ، بيشتر از آن است که تاکنون تصور مي‌شده است.
اين دانشمند معتقد است: يک نوزاد پيش از تولد يادگرفته است که لگد بزند، بچرخد يا شصتش را بمکد و گذشته از آن تجربه‌هايي هم با جهان “بيرون” اندوخته و در مغزش ثبت کرده است. يک نوزاد بوي مادر، صداي او، صداي پدرش و موسيقي‌اي که آن‌ها دوست دارند را به‌خوبي مي‌شناسد.
او ريتم و حرکت قلب مادر را که با آن مأنوس است، دوست دارد.

 به اين ترتيب مغز يک بچه در شکم مادر مي‌تواند، نشانه‌هايي که بدن خود، بدن مادر و جهان خارج متصاعد مي‌کنند، سامان ‌دهد.
بر حسب طبيعت، رابطه‌ بين مادر و نوزاد، رابطه‌اي هماهنگ است. يک نوزاد پس از تولد، آن‌جايي احساس راحتي و آرامش مي‌کند که در آن صداها و بوهاي آشنا و مأنوس براي او، که از شکم مادر به‌همراه آورده، وجود داشته باشد.
يک بچه در شکم مادر مي‌تواند، تجربه‌هايي کسب کند که تکرار آن پس از تولد، مثلاً، حس ترس را در او برانگيزد. بچه‌ها ترس مادر از پدر را در شکم او حس مي‌کنند.
چون هنگام نزاع، لايه‌ي بيروني شکم مادر به انقباض در مي‌آيد. در اين حالت هورمون استرس، ترشح مي‌شود و قلب مادر به تپش مي‌افتد. در نتيجه به بچه در شکم فشار وارد مي‌آيد.
وي صداي ضربان شديد قلب مادر و صداي فرياد پدر را مي‌شنود. در اين شرايط، بچه “خشکش” مي‌زند و اين تجربه در لايه‌هاي مغزش ثبت مي‌گردد. در واقع پيوندي بين تحت فشار قرار گرفتن و صداي فرياد پدر برقرار مي‌شود.
اگر نوزاد پس از تولد در وضعيت مشابهي قرار بگيرد، مثلاً فرياد پدر بلند شود، احساس “تحت فشار واقع شدن” به او دست مي‌دهد و “خشکش” مي‌زند.
گرالد هوتر، معتقد است که اگر مادر، علاقه‌اي به موسيقي کلاسيک نداشته باشد، تجربيات بچه در شکم مادر، تأثيري بر پرورش استعداد موسيقيايي او نخواهد داشت.

ولي اگر مادر هنگام انجام ورزش، مثلاً، احساس “خوشبختي” کند، مي‌تواند سبب شود که فرزندش، بعدها به ورزش علاقمند شود.

امااگر کسي “بازور” در صدد تأثيرگذاري بر بچه در اين و آن زمينه باشد، نتيجه‌ عکس خواهد گرفت. به‌هر حال براي اين‌که “پيام” به بچه برسد، بايد مادر ابتدا احساس راحتي، خوبي و خوشي بکند.