بيتحركي و عدم فعاليت بدني خطر ابتلا به پوكي استخوان را تا دو برابر افزايش ميدهد.
افزايش فعاليتهاي بدني و انجام فعاليتهايي از جمله روزي نيم ساعت پيادهروي ميتواند در جلوگيري از كاهش تراكم استخواني موثر باشد.
بيتحركي و نداشتن فعاليت بدني باعث تسريع در كاهش توده استخواني ميشود در مقابل ورزش و فعاليت فيزيكي مناسب اگر مرتب و روزانه انجام شود به افزايش توده استخواني كمك ميكند.
پوكي استخوان بيماري خاموشي است كه هيچ گونه علامتي ندارد و زماني كه فرد دچار شكستگيهاي استخواني ميشود ميتوان به وجود اين بيماري پي برد كه در اين مرحله هم نميتوان كار چندان زيادي براي بيمار انجام داد.
بيشترين افراد در معرض خطر افراد بالاي ۶۵ سال هستند . توصيه ما به افراد زير اين سن اين است كه به منظور پيشگيري از كاهش تراكم استخوان و پوكي استخوان مصرف ويتامين دي و كلسيم را به هيچ وجه از برنامه غذايي خود حذف نكنند.
همچنين افراديكه به علت بيماريهاي خاصي ناچار به استفاده از كورتون هستند صرفنظر از سن در معرض خطر ابتلا به پوكي استخوان هستند و براي تشخيص بايد تست سنجش تراكم استخواني انجام دهند.
عوامل اصلي ابتلا به پوكي استخوان
– سن بالاي ۶۵سال
– يائسگي زير ۴۵سال
– مصرف كورتون
– زمين خوردنهاي در اثر عدم تعادل
– شكستگيهاي استخواني با حداقل ضربه
– شكستگي استخوان بطور خودبخود در بستگان درجه اول
– پركاري تيروئيد
علاوه بر اين عوامل اصلي، عوامل فرعي دیگری در ابتلا به پوكي استخوان موثر هستند.
– همچون بيتحركي بيش از شش ماه
– كمبود كلسيم
– كمبود نور آفتاب
– كاهش وزن بيش از ۱۰درصد نسبت به دوران جواني
– وزن زير ۵۷كيلوگرم در هر سني
– آرتريت روماتوئيد
* تذکر : وجود دو عامل از عوامل فرعي به اندازه يك عامل از عوامل اصلي ابتلا به پوكي استخوان، فرد را در معرض ابتلا به اين بيماري قرار ميدهد.
افراد تا سن ۲۰سالگي استخوان هايشان ساخته ميشود، در سنين بين ۲۰تا ۴۰سالگي استخوانها در حالت ثابت باقي ميمانند و از سن ۴۰ سالگي به بعد و بعد از دوران يائسگي در زنان كلسيم استخوانها از بين ميرود.
سنين نوجواني و زير ۲۰سال بهترين زماني است كه كلسيم كافي در اختيار بدن قرار گيرد. و بهترين راه براي به دست آوردن كلسيم خوردن غذاهاي پر كلسيم همچون لبنيات شامل شير و ماست، سبزيهاي تازه، خشكبار، حبوبات، سويا و ماهي هاي نرم استخوان نظير ماهي آزاد، ساردين و كليكا است.