توضيح تئوری ‘تنفس اضطراری’ درباره مرگ نوزادان

یک گروه پژوهشی در دانشگاه بریستول به تازگی کشف کرده است که ایرادات ژنتیکی در سلولهای مغزی مسوول “تنفس اضطراری” می تواند باعث وقوع این نوع مرگ در کودکان شود.

ایراد تنفسی “مرگ در تختخواب” شایع ترین عامل مرگ کودکان زیر یک سال در بریتانیا شناخته شده است.

تحقیقات پژوهشگران دانشگاه بریستول نظر محققین آمریکایی را تایید کرده است.

آنها می گویند هرچند تعداد زیادی از سلولهای مغزی برای تنفس عادی اهمیت دارند، ولی تنها گروه کوچکی از این سلولها به نام سلولهای “راهنما” در واکنش “تنفس اضطراری” نقش دارند.

“تنفس اضطراری” در واقع یک سیستم احتیاطی در بدن است و زمانی فعال می شود که تنفس عادی با مشکل روبرو شود.

در اثر فعالیت این سیستم، اکسیژن دوباره به قلب رسانده می شود و بدن قادر خواهد بود تا دم و بازدم طبیعی را از سر بگیرد.

تحقیقات نشان می دهد که فعالیت عادی سلولهای “راهنما” بستگی به سلولهای پروتئینی ویژه ای دارد که حفره کوچکی در غشای سلولهای “راهنما” بوجود می آورد.

گروه پژوهشی دانشگاه بریستول بر این باور است که در صورت وجود نقص ژنتیکی در این سلول پروتئینی، سلولهای “راهنما” که مسوول کنترل سیستم “تنفس اضطراری” هستند با اشکال مواجه خواهند شد.

در نتیجه سیستم “تنفس اضطراری” در نوزاد مختل خواهد شد.

در سال 2004، 349 نوزاد در بریتانیا جان خود را در اثر این ایراد تنفسی از دست دادند.

تعداد قربانیان “مرگ در تختخواب” در بریتانیا از سال 1991 زمانی که مسوولین شروع به تشویق عمومی والدین به خواباندن کودکان به پشت کردند، به میزان 75 درصد کاهش یافته است.