ژلهاي تزريق شده در بدن و صورت ممكن است در سطوح مختلف جاي گيرد كه اين ماده تزريق شده را هميشه نميتوان خارج و يا خنثي كرد به همين منظور براي كاهش ميزان عوارض آن بهتر است اين عمل توسط فرد متخصص انجام شود.
طي سالهاي اخير نقش فيلرها به خصوص در جوانسازي صورت و اصلاح اسكارها افزايش يافته است.
فيلرها داراي انواع متعدد اتوژن و مصنوعي است.در انواع مصنوعي نيز دو مجموعه بزرگ و قابل جذب و دائمي وجود دارد كه به دليل دستيابي راحت به به نوع مصنوعي كاربران فراواني اعم از پزشك و بيمار را به خود جلب كرده است.
بر اساس مقالهاي تحقيقي كه توسط دكتر “عبدالجليل كلانتر هرمزي” و دكتر “ناصر مظفري” در سي امين كنگره علمي ساليانه جامعه جراحان ايران ارايه شد يكي از انواع فيلرهاي صناعي نوعي ژل “پلي آكريل آميد” است كه به دلايل مختلف رواج فراواني در بازار پزشكي ايران پيدا كرده است.
اين فيلر غير قابل جذب كه بيش از ۹۷درصد آن را آب تشكيل ميدهد در موارد متعدد در صورت،سينه و اندامها توسط پزشك متخصص و غير متخصص و در بعضي موارد توسط غير پزشك هم تزريق شده است.
به دليل عدم انتخاب مناسب محل تزريق و عدم تبحر تزريقكننده از يك طرف و غير استاندارد بودن ماده تزريقي از طرف ديگر موارد فراواني از عوارض مانند آبسه،ندول،سلوليت و مهاجرت ماده و …حتي تا چند سال بعد از تزريق ديده شده است.
در اين بررسي ،در موارد فراواني بيمار به خاطر مشكلات ناشي از اين عوارض به پزشك مراجعه كرده و روشهاي متفاوتي براي تخليه مفيد و كامل به كار برده شده است ولي با توجه به محل تزريق و تخصص تزريقكننده ،در اغلب موارد چندين جلسه بيمار به اتاق عمل برده ميشد.
در اين تحقيق از ابتداي سال ۱۳۸۴تا پايان سال تعداد ۱۶بيمار تحت عمل جراحي تخليه ژل به روش جديد قرار گرفتهاند.در تمامي موارد مراجعين تزريقي ژل صوت و پيشاني براي جوانسازي صورت داشتهاند.
در اين روش، تخليه با دو عدد سوزن بزرگ و يك ليتر سرم شستشو بوده است كه در تمام موارد با يك بار تخليه تمام ماده تزريقي بيرون كشيده شد.
بر اساس اين تحقيق،گرچه روشهاي متعدد جوانسازي صورت و بدن به عنوان برآورنده نياز روحي و جسمي كاملا پذيرفته شده است ولي اين عمل بايد به دست متخصص و عالم كار انجام شود.
بايد در نظر گرفت كه هميشه نميتوان ماده تزريق شده در بدن را خارج كرد يا خنثي نمود و اگر هم بتوان تمام تا قسمتي از آن را خارج كرد.عارضه به جاي مانده ممكن است دائمي و مخرب باشد.
اين مقاله توسط دكتر “عبدالجليل كلانتر هرمزي” و دكتر “ناصر مظفري” در سيامين كنگره علمي ساليانه جامعه جراحان ايران ارايه شد.
سي امين كنگره علمي ساليانه جامعه جراحان ايران با حضور جراحان از رشتههاي مختلف ۱۶تا ۲۰ارديبهشت ماه سال جاري در سالن همايشهاي رازي برگزار شد.