بر اساس يك تحقيق جديد، رشد سر در دوران نوزادي و كودكي با بهره هوشي در سنين بالاتر ارتباط دارد.
علاوه بر اين به نظر نميرسد كه رشد كودك در سنين بالاتر بتواند ضعف اين رشد را در دوران نوزادي جبران كند.
اين گروه تحقيقاتي در مجله “طب اطفال” نوشتند “رشد مغز در سالهاي اول زندگي ممكن است نه تنها در تعيين سطح حداكثر عملكرد ادراكي ممكن مهم باشد بلكه در تعيين اينكه آيا چنين عملكردي در دوران پيري نيز حفظ ميشود يا خير حائز اهميت است.”
آنها افزودند: “افراد مسنتر كه سرهاي بزرگتري دارند آزمايشهاي عملكرد شناختي را بهتر انجام ميدهند و احتمالا با خطرات كمتري در ارتباط با ابتلا به زوال عقل و بيماري آلزايمر روبرو هستند.”
چندين مطالعه انجام شده بر روي كودكان نشان دادهاند كودكاني كه مغزهاي بزرگتري دارند — اين اندازه بر اساس مطالعات تصويري و يا محيط سر تعيين شده است– امتيازهاي بالاتري در آزمايشهاي عملكرد شناختي بدست ميآورند. ارتباطات مشابهي در بزرگسالان نيز يافت شده است.
در اين مطالعه دكتر “كاترين آر. گالي” از دانشگاه “ساوث همپتون” در انگليس و همكارانش تاثير رشد سر را در دوران جنيني، نوزادي و كودكي بر توانايي مغز در سنين چهار و هشت سالگي بررسي كردند.
در اين مطالعه ۶۳۳كودك كه اندازه سر آنها در زمان تولد و پس از آن در فواصل مرتب اندازهگيري شده بود، مورد بررسي قرار گرفتند.
در اين مطالعه بين اندازه سر در زمان تولد با ميزان بهره هوشي در ۸ سالگي ارتباطي ديده نشد اما رشد سر در دوران نوزادي بطور قابلتوجهي ميتوانست گوياي بهره هوشي فرد باشد بطوريكه به ازاي هر يك SDافزايش در رشد سر ميزان كامل بهره هوشي بطور متوسط ۱/۵۶درجه افزايش مييابد.
اين مطالعه در شماره اكتبر ، ۲۰۰۶مجله “ “Pediatricsچاپ شده است.