سایت پزشکان بدون مرز دارو، درمان، بیماری، علمی
بيماري مِنيرز (Menier’s Disease) كه تورم اندولنفاتيك با منشا ناشناخته نيز ناميده مي‌شود ، اختلالي است كه به گوش داخلي مربوط مي‌شود.
گرچه علت آن ناشناخته است اما احتمالا از يك ناهنجاري در مايع گوش داخلي ناشي مي‌شود.
اين بيماري يكي از شايع‌ترين علل سرگيجه‌هايي است كه منشا آن گوش داخلي است.
در اكثر موارد فقط يك گوش درگير مي‌شود اما در 15 درصد بيماران هر دو گوش تحت تاثير قرار مي‌گيرند. ميزان شيوع اين بيماري در زنان و مردان يكسان است.
علائم
نشانه‌هاي بيماري مِنير عبارت از سرگيجه دوره‌اي، افت شنوايي، تي‌ني توس يا صداي وزوز گوش و حالت پُري در گوشي كه تحت تاثير بيماري قرار گرفته، مي‌باشد.
تي‌ني توس و پر بودن گوش در اين بيماري با تغيير شنوايي ، حالت رفت و برگشت دارد و ممكن است پيش از حمله بيماري يا طي آن ايجاد شود.
در اوايل بيماري نيز ممكن است افت شنوايي به ويژه در توناژ پايين صورت گيرد اما با گذشت زمان يك افت ثابت در مورد همه صداها بوجود مي‌آيد.
صداهاي بلند، گوش درگير شده را ناراحت مي‌كند. از همه علائم بيماري سرگيجه معمولا مشكل‌آفرين‌تر است.
اين حالت اغلب با اختلالات گوش داخلي شروع مي‌شود اما در اختلالات سيستم اعصاب مركزي نيز رخ مي‌دهد. مدت زمان آن 20 دقيقه تا دو ساعت يا حتي بيشتر است.
طي حملات ، بيمار قادر به انجام فعاليت‌هاي روزانه نخواهد بود. به دنبال اين علائم ممكن است بي‌خوابي نيز براي چند ساعت فرد را آزار دهد و حس عدم تعادل نيز گاهي تا چند روز ادامه دارد.
نشانه‌هاي اين بيماري ممكن است فقط كمي آزاردهنده يا آنكه ناتوان كننده باشد به ويژه اگر حملات سرگيجه تشديد شود.
تي‌ني توس و پر بودن گوش در اين بيماري با تغيير شنوايي ، حالت رفت و برگشت دارد و ممكن است پيش از حمله بيماري يا طي آن ايجاد شود.
در اوايل بيماري نيز ممكن است افت شنوايي به ويژه در توناژ پايين صورت گيرد اما با گذشت زمان يك افت ثابت در مورد همه صداها بوجود مي‌آيد.
صداهاي بلند، گوش درگير شده را ناراحت مي‌كند. از همه علائم بيماري سرگيجه معمولا مشكل‌آفرين‌تر است.
اين حالت اغلب با اختلالات گوش داخلي شروع مي‌شود اما در اختلالات سيستم اعصاب مركزي نيز رخ مي‌دهد. مدت زمان آن 20 دقيقه تا دو ساعت يا حتي بيشتر است.
طي حملات ، بيمار قادر به انجام فعاليت‌هاي روزانه نخواهد بود. به دنبال اين علائم ممكن است بي‌خوابي نيز براي چند ساعت فرد را آزار دهد و حس عدم تعادل نيز گاهي تا چند روز ادامه دارد.
نشانه‌هاي اين بيماري ممكن است فقط كمي آزاردهنده يا آنكه ناتوان كننده باشد به ويژه اگر حملات سرگيجه تشديد شود.
تشخيص
براي تشخيص اين بيماري، پزشك سوالاتي در مورد دفعات، طول مدت، شدت و ويژگي‌هاي حملات، همچنين مدت زمان افت شنوايي يا تغييرات آن، تجربه تي‌ني‌توس يا پُري در يك يا هر دو گوش از بيمار مي‌پرسد.
همچنين سابقه ابتلا به بيماري‌هاي ديگر مانند اوريون يا عفونت‌هاي شديد التهاب چشم، اختلال خود ايمني (فعاليت بدن بر عليه خودش) يا آلرژي و يا جراحي گوش در گذشته را جويا مي‌شود.
ديگر پرسش‌هاي پزشك شامل موارد ديابت، فشار خون بالا، كلسترول بالا، تيروئيد، اختلالات هيجاني يا نورولوژيك است.
آزمايشات نيز براي بررسي از نظر ابتلا به اين بيماري‌ها صورت مي‌گيرد. با تكميل اطلاعات از سابقه بيمار، تست‌‌هاي تشخيصي جهت كنترل شنوايي و اعمال تعادلي انجام مي‌شود.
براي سنجش شنوايي، يك آزمايش آديومتريك يا شنوايي سنجي و به منظور بررسي وضعيت تعادل يك ENG يا الكترو نيستاگموگرافي (ثبت حركات غيرارادي و تكراري چشم) صورت مي‌گيرد.
براي اين كار در يك اطاق تاريك الكترودهايي نزديك گوش بيمار قرار داده شده سپس هوا يا آب گرم و سرد به كانال گوش وارد مي‌شود.
از آنجا كه چشم و گوش از طريق سيستم عصبي همزمان با هم كار مي‌كنند ، سنجش حركات چشم براي آزمايش سيستم تعادلي به كار مي‌رود. تقريبا در حدود 50 درصد بيماران ، تعادل در گوش درگير شده ، كاهش مي‌يابد.
تست ديگر تحت عنوان سكوي تعادل يا تست چرخشي ناميده مي‌شود كه براي ارزيابي سيستم تعادلي مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
الكتروكوچلئوگرافي (سنجش پتانسيل الكتريكي ايجاد شده در گوش داخلي) (ECOG) نيز افزايش فشار مايع گوش داخلي را در برخي موارد نشان مي‌دهد.
گاهي سي‌تي اسكن و ام.آر.آي هم براي اطمينان از عدم وجود تومورهايي كه باعث افت شنوايي مي‌شوند لازم است.
توصيه‌هاي مفيد براي كاهش اثرات بيماري:
– پرهيز از كافئين، الكل، سيگار، استرس و خستگي مفرط
– تغذيه مناسب
– خواب كافي
– فعاليت بدني
پس از تشخيص ، كاهش مصرف نمك و دريافت قرص مدّر توصيه مي‌شود تا از دفعات حمله بيماري بكاهد.
كاهش نمك و مصرف به موقع دارو نقش مهمي در كنترل بيماري دارد و بالاخره داروهاي ضد سرگيجه مانند آنتي ورت و واليوم گاهي در تسكين موقت علائم موثرند و داروي ضد تهوع نيز در برخي موارد تجويز مي‌شود.
همچنين سابقه ابتلا به بيماري‌هاي ديگر مانند اوريون يا عفونت‌هاي شديد التهاب چشم، اختلال خود ايمني (فعاليت بدن بر عليه خودش) يا آلرژي و يا جراحي گوش در گذشته را جويا مي‌شود.
ديگر پرسش‌هاي پزشك شامل موارد ديابت، فشار خون بالا، كلسترول بالا، تيروئيد، اختلالات هيجاني يا نورولوژيك است.
آزمايشات نيز براي بررسي از نظر ابتلا به اين بيماري‌ها صورت مي‌گيرد. با تكميل اطلاعات از سابقه بيمار، تست‌‌هاي تشخيصي جهت كنترل شنوايي و اعمال تعادلي انجام مي‌شود.
براي سنجش شنوايي، يك آزمايش آديومتريك يا شنوايي سنجي و به منظور بررسي وضعيت تعادل يك ENG يا الكترو نيستاگموگرافي (ثبت حركات غيرارادي و تكراري چشم) صورت مي‌گيرد.
براي اين كار در يك اطاق تاريك الكترودهايي نزديك گوش بيمار قرار داده شده سپس هوا يا آب گرم و سرد به كانال گوش وارد مي‌شود.
از آنجا كه چشم و گوش از طريق سيستم عصبي همزمان با هم كار مي‌كنند ، سنجش حركات چشم براي آزمايش سيستم تعادلي به كار مي‌رود. تقريبا در حدود 50 درصد بيماران ، تعادل در گوش درگير شده ، كاهش مي‌يابد.
تست ديگر تحت عنوان سكوي تعادل يا تست چرخشي ناميده مي‌شود كه براي ارزيابي سيستم تعادلي مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
الكتروكوچلئوگرافي (سنجش پتانسيل الكتريكي ايجاد شده در گوش داخلي) (ECOG) نيز افزايش فشار مايع گوش داخلي را در برخي موارد نشان مي‌دهد.
گاهي سي‌تي اسكن و ام.آر.آي هم براي اطمينان از عدم وجود تومورهايي كه باعث افت شنوايي مي‌شوند لازم است.
توصيه‌هاي مفيد براي كاهش اثرات بيماري:
– پرهيز از كافئين، الكل، سيگار، استرس و خستگي مفرط
– تغذيه مناسب
– خواب كافي
– فعاليت بدني
پس از تشخيص ، كاهش مصرف نمك و دريافت قرص مدّر توصيه مي‌شود تا از دفعات حمله بيماري بكاهد.
كاهش نمك و مصرف به موقع دارو نقش مهمي در كنترل بيماري دارد و بالاخره داروهاي ضد سرگيجه مانند آنتي ورت و واليوم گاهي در تسكين موقت علائم موثرند و داروي ضد تهوع نيز در برخي موارد تجويز مي‌شود.