سایت پزشکان بدون مرز دارو، درمان، بیماری، علمی
ايدز در افغانستان
در افغانستان، کمتر کسی را می توان يافت که در مورد ويروس اچ آی وی، بيماری ايدز و خطرات آن اطلاعات کافی داشته باشد.
اين خطر وقتی بيشتر احساس می شود که در مناطق غير شهری اين کشور، هيچگونه آشنايی با بيماری يدز و راههای انتقال آن وجود ندارد.
در اين کشور تاکنون پژوهش رسمی در مورد ميزان گسترش ايدز انجام نشده است و ارقام و اطلاعات موجود در مورد شمار مبتلايان به اين بيماری و يا حاملان ويروس اچ آی وی دقيق نيست.
يونيسف هم اظهار نگرانی کرده که ممکن است در اثر نبود امکانات، تشخيص آمار واقعی مبتلايان به ايدز، پنهان مانده باشد .
دو سال پيش، پايگاه انتقال خون (بانک خون) کابل، اعلام کرد که در هنگام آزمايشهای خونی و گرفتن خون از مردمی که به اين مرکز مراجعه کرده اند، به طور اتفاقی، دست کم پانزده مورد بيمار مبتلا ايدز را ثبت کرده است.
بدين ترتيب، وقتی به طور اتفاقی پانزده مورد مبتلا به بيماری ايدز يا حامل ويروس اچ آی وی، در يک مرکز انتقال خون شناسايی می شوند، ميزان مبتلايان بايد بسيار بيشتر باشد.
از سوی ديگر، ايدز در افغانستان بيماری بدنامی است و بسياری از مردم، آن را به روابط غيراخلاقی جسنی ارتباط می دهند، بنابراين، ممکن است شمار کمی از مبتلايان، حاضر شوند با مراجعه به مراکز خدمات بهداشتی يا انتقال خون، پرده از راز خود بردارند.
به گفته کارشناسان، بيماری ايدز و ويروس اچ آی وی، افزون بر تماس جنسی، از راههای انتقال خون، تماس خونی و از مادر به فرزند نيز قابل انتقال است.
