پژوهشگران علوم پزشکی در جدیدترین تحقیقات خود دریافتند وجود یک پروتئین در عضله میتواند سبب بی خوابی و کم خوابی در افراد شود.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از دیلی میل، بیخوابی یا کمخوابی یک علامت است که فرد به طور مستمر به خواب نمیرود. به عبارتی دیگر مشکل در به خواب رفتن، بیدار شدن مکرر در خلال شب همراه با ناتوانی یا اشکال در به خواب رفتن مجدد، بیدارشدن خیلی زود در صبح و خوابی که باعث تجدید قوا نشود را بیخوابی گویند.
احساس خواب آلودگی و یا برعکس بی خوابی مزمن مشکلی است که باعث بیماری افراد میشود، اما راه حل جدید پزشکی میتواند امید تازهای برای درمان این اختلال باشد.
تا پیش از این تحقیق دانشمندان اعتقاد داشتند که تنها مغز و بخش هیپوتالاموس آن مسئول کنترل خواب است و میتواند سبب بی خوابی یا خواب عمیق در افراد شود، اما تحقیقات جدید نشان داده است که پروتئین BMAL۱ (عضله) که در عضلات وجود دارد سبب بی خوابی در افراد میشود.
این یافتهها حاصل تحقیقات دانشمندان آمریکایی است و آنها با حذف پروتئین BMAL۱ از بافت عضله موشهای آزمایشگاهی شاهد برطرف شدن بی خوابی و به خواب عمیق فرو رفتن موشها شده اند.
کشفی جدید برای کمک به جلوگیری ازبی خوابی مفرط خلبانهای جنگی و مسافربری
بر این اساس کارشناسان امیدوار هستند شیوه جدیدی برای درمان مشکل بی خوابی در افراد با استفاده از غیر فعال کردن این پروتئین پیدا کنند.
محرومیت از خواب که به ویژه برای افراد شب کار، خلبانها و کادر پروازی یک مشکل شایع است میتواند زمینه ساز ابتلا به مشکلات هچون چاقی، افسردگی، حمله قلبی و سکته مغزی در آنها شود.
کشفی جدید برای کمک به جلوگیری ازبی خوابی مفرط خلبانهای جنگی و مسافربری
تا پیش از این یافته دانشمندان بدن را صاحب یک ساعت بیولوژیک میدانستند که مسئول کنترل ریتم خواب شبانه روز افراد است و الگوی خواب را تعیین میکند؛ اما یافتههای جدید که نتایج آن در مجله eLife به چاپ رسیده است نشان میدهد پروتئین BMAL۱ در واقع نوعی پروتئین موثر در تنظیم چرخه خواب است و میزان کم آن در عضلات سبب بهبود کیفیت خواب میشود.
کشفی جدید برای کمک به جلوگیری ازبی خوابی مفرط خلبانهای جنگی و مسافربری
کارشناسان در گام اول این پژوهش را بر روی موشهای آزمایشگاهی انجام داده اند، زیرا موشها دارای ویژگیهای زیست شناسی بسیار مشابهی با انسانها هستند.
بیخوابی یکی از اختلالات خواب است که در روانشناسی خواب مورد مطالعه و بررسی قرار میگیرد. ناتوانی در به خواب رفتن و یا ناتوانی در خواب ماندن در مدت طولانی یا خواب عمیق را کم خوابی میگویند.
کمخوابی درواقع خود بیماری به حساب نمیآید بلکه جزء علایم بیماری محسوب میشود. کمخوابی معمولاً ناشی از اضطراب و تنش هیجانی است. از دیگر علل کم خوابی، میتوان احساس عدم امنیت، ترس از تنهایی، افسردگی و مصرف کافئین را نام برد.
کمخوابی در بین زنان ۱٫۴ برابر مردان رایج است. بنابر آمارهای وزارت بهداشت آمریکا سالانه ۶۴ میلیون نفر از آمریکاییها از کمخوابی رنج میبرند.
مصرف داروهای ضدافسردگی، قرصهای خوابآور میتواند برای درمان موقت این بیماری مفید باشد اما بهترین راه برای درمان آن، تحریک دستگاه عصبی مرکزی است.