بوروكراسي علت ناكامي در مبارزه با ايدز است ۸۴/۰۹/9
بوروكراسي، مديريت ضعيف و سرمايهگذاري ناكافي هدف جهاني براي تامين داروهاي نجات بخش ايدز براي ۳ميليون بيمار فقير تا سال ۲۰۰۵را با شكست مواجه كرده است.
به گزارش خبرگزاري رويترز از ژوهانسبورگ، ائتلاف بينالمللي آمادگي درمان ايدز طي گزارشي در مورد شكست ابتكار ايدز “ ۳تا “۵سازمان ملل اعلام كرد دستكم ۴ميليون بيمار ايدزي نياز مبرم به داروهاي ايدز دارند.
“زكي آچمت” بنيانگذار طرح درمان ايدز آفريقاي جنوبي ميگويد در آفريقاي جنوبي و كشورهاي بيشمار ديگر بيش از يك دهه است براي تضمين دسترسي مبتلايان به داروهاي ايدز فعاليت ميكنيم.
در اين مدت ميليونها تن در اثر عدم دسترسي به دارو جان سپردند و اگر تا سال ۲۰۱۰اين امكان فراهم نشود ميليونها تن ديگر جان خود را از دست خواهند داد.
رييس برنامه ايدز سازمان جهاني بهداشت ديروز دوشنبه به خاطر شكست در دستيابي به اين هدف جهاني پوزش خواست و گفت من معتقدم اين برنامه نياز به گسترش درمان ايدز را مورد تاكيد قرار ميدهد.
دكتر جيم يانگ كيم گفت تنها كاري كه ميتوانيم انجام دهيم عذرخواهي است. وي افزود بايد اعتراف كنيم كارهايي كه كرديم كافي نبوده و خيلي دير شروع كرديم.
برنامه ايدز سازمان ملل هفته گذشته اعلام كرد حدود ۴۰ميليون تن در جهان مبتلا به ايدز هستند و اين بيماري به سرعت در حال گسترش است.
فعالان مبارزه با ايدز تاخير در درمان اين بيماري را در شش كشور كه بالاترين شيوع ايدز را در جهان دارند يعني آفريقاي جنوبي، جمهوري دومينيكن، هند، كنيا، نيجريه، و روسيه مورد بررسي قرار دادند.
گزارش اين فعالان نشان ميدهد تنگناهاي بوروكراسي و رهبري ضعيف سياسي مهمترين علت كندي در درمان ايدز بوده است.
فقدان نيروي كافي در بخش بهداشت، سرمايهگذاري ناكافي و بدنامي اين بيماري از جمله علل تاخير در درمان ايدز بوده است. مسافت طولاني كه بيمار بايد براي تهيه دارو بپيمايد از جمله موانع در كشورهايي نظير هند است.
آفريقاي جنوبي با ۵ميليون بيمار كه بالاترين رقم مبتلايان را در جهان دارد در مبارزه با اطلاعات گمراهكننده و علم كاذب ناكام بوده است.
مشكلات عملي و محدوديت ذخاير دارويي نيز در برنامه درمان بيماران اين كشور خلل ايجاد كرده است.
براساس اين گزارش درصورتي كه سياستگذاران شيوه جديدي را اتخاذ نكنند هدف بزرگتر درمان جهاني ايدز تا سال ۲۰۱۰نيز با شكست مواجه خواهد شد.
طرح ابتكار “ ۳تا “۵حتي ۵۰درصد نيازمندان به داروهاي ضد ايدز را نيز شامل نشده است. اگر سازمانهاي مسئول اجراي اين برنامهها قرار باشد هدف بزرگتري را تا پنج سال آينده دنبال كنند نياز به رهبري جسورانه جديدي دارند.
ترس از ايدز هنوز مهمترين عاملي است كه مبتلايان را از دريافت كمك بازميدارد.
اين گزارش در خاتمه ميافزايد براي پايان دادن به اين بدنامي همه افراد از كدخداي روستا تا قانونگذاران كشوري و سياستگذاران بينالمللي بايد بطور اصولي كار كنند.