افزايش موارد نارسايي كبدي در اثر مصرف بيش از حد استامينوفن
مسموميت اتفاقي ناشي از استامينوفن روبه افزايش است. اين دارو كه رايجترين داروي مسكن در آمريكا محسوب ميشود علت اصلي نارسايي حاد كبدي شناخته شده است.
به گزارش پايگاه اينترنتي آسوشيتدپرس، مصرف صحيح استامينوفن با نام تجاري تيلنول يكي از بيخطرترين مسكنها شناخته شده است. ساليانه ۱۰۰ ميليون نفر از اين دارو مصرف ميكنند، اما آسيب كبدي فقط در بخشي از اين افراد بروز ميكند.
اما همين آسيب هم كه ميتواند كشنده باشد يا پيوند كبد ضرورت پيدا كند به گفته پزشكان متخصص كبد قابل اجتناب است.
مشكل زماني بروز ميكند كه افراد دستورات مربوط به مقدار مصرف دارو را رعايت نميكنند يا آنكه ندانسته مقدار زيادي از اين دارو مصرف ميكنند.
استامينوفن در صدها دارو از داروهايي كه بدون نسخه پزشك عرضه ميشود تا داروهاي تجويزي مخدر percocetو vicodinبكار رفته است.
درحال حاضر بر روي بطري شربت استامينوفن توصيه شده است مقدار مصرف بزرگسالان نبايد از ۴هزار ميليگرم در روز يا هشت قرص تجاوز كند.
چنانچه ميزان مصرف دارو به دو برابر حداكثر مصرف مجاز برسد ميتواند كشنده باشد.
برخي از بيماران گمان ميكنند اگر دو قرص موثر است پس ۱۰قرص تاثير بهتري خواهد داشت.
اداره نظارت بر مواد غذايي و دارويي آمريكا دو سال پيش هشدار داد ساليانه بيش از ۵۶هزار مورد مراجعه به اورژانس بيمارستانها ناشي از مصرف بيش از حد استامينوفن است و ساليانه ۱۰۰تن در اثر مصرف زياد اين دارو جان خود را از دست ميدهند.
پژوهشگران طي مدت شش سال ۶۶۲بيمار مبتلا به نارسايي حاد كبدي را بررسي كردند و دريافتند نيمي از موارد با مصرف استامينوفن مرتبط است.
استامينوفن عامل ۲۸درصد مسموميت كبدي در سال ۱۹۹۸و ۵۱درصد موارد در سال ۲۰۰۳شناخته شده است.
اين روند استامينوفن را به شايعترين علت نارسايي حاد كبدي تبديل كرده است.
۴۴درصد موارد اقدام به خودكشي بوده است، اما ۴۸درصد غيرعمد بوده است.
از آنجا كه استامينوفن در داروهاي گوناگوني بكار رفته است فرد بخاطر دردهاي ناشي سرماخوردگي، سردرد، بيخوابي درد مفاصل به سراغ داروهاي گوناگون حاوي اين ماده ميكنند در نتيجه دوز دارو در بدن آنها از حد مجاز فراتر ميرود و خطرهايي ايجاد ميكند.
به اين منظور پزشكان توصيه ميكنند برچسب داروهاي مصرفي خود را بخوانيد و مقدار استامينوفن بكار رفته در همه آنها را جمع ببنديد. اين مقدار نبايد از ۴هزار گرم در روز تجاوز كند. اما در مورد افراد آسيب پذير مانند بيماران هپاتيتي توصيه شده است اين مقدار از ۲تا ۳هزار گرم بيشتر نشود.