براساس يك پژوهش:مشروطي در دانشجويان پسر رشتههاي پزشكي بيش از دختران است ، دانشجوياني كه سابقه تجديدي در دبيرستان را دارند بيشتر مشروط ميشوند
نتايج بررسيهاي محققان نشان ميدهد كه پسران بيش از دختران در رشتههاي پزشكي مشروط ميشوند.
نتايج تحقيق «فرشته بينشپور» بر روي ٢٥٦ دانشجوي دانشكدههاي پزشكي دانشگاه تهران با عنوان «بررسي عوامل مؤثر در مشروط شدن دانشجويان دانشكدههاي پزشكي دانشگاه تهران» نشان ميدهد كه پسران رشتههاي پزشكي با ٦/٥٨ درصد، بيش از دختران مشروط ميشوند.
نتايج اين تحقيق «معدل ديپلم» را عامل مؤثر ديگر در مشروط شدن دانسته و نشان ميدهد كه ٣/٦٣ درصد دانشجويان اين تحقيق، معدل ديپلم بين ١٦ تا ٢٠ داشتهاند اما معدل ديپلم زير ١٦ در ميان دانشجويان مشروطي فراواني بسياري داشته است.
به گزارش ايسنا، اين تحقيق بيانگر وجود رابطه ميان «مشروطي و سابقه تجديدي» است به گونهاي كه تعداد دانشجوياني كه سابقه تجديدي در دوران متوسطه را داشتهاند، در ميان مشروط شدگان اين تحقيق زياد بودهاند لذا اين سابقه ميتواند در تكوين خودپنداري دانشجويان تاثير گذاشته و فرآيند مشروطي را براي آنها سهلتر كند.
همچنين با توجه به تأثير نقش خودپنداري تحصيلي و شغلي در وضعيت تحصيلي دانشجويان نتايج تحقيق نشان ميدهد كه دانشجويان مشروط نسبت به دانشجويان غيرمشروط از خود پنداري ضعيفتري برخوردارند، به عبارت ديگر از اين لحاظ بين گروه دانشجويان مشروط و دانشجويان غيرمشروط تفاوت معناداري وجود دارد.
همچنين عواملي مانند مشروطي و تجديدي قبل از دانشگاه نيز در شكلگيري و تكوين اين خود پنداري نقش مهمي را ايفا مي كند اما در تاييد اين ادعا بايد گفت كه دانشجويان پزشكي مشروط، از خود به عنوان دانشجوي خوب ارزيابي مثبتي ندارند.
محقق در اين زمينه مي گويد: مادام كه دانشجو براي حل مشكلاتش فعاليتي نميكند در معرض خطر مشروط شدن قرار مي گيرد. اغلب دانشجوياني كه در مسائل تحصيلي گرفتار ميشوند، در اصل آنچنان كه مي پندارند فاقد خصايص مربوط نيستند ولي در نهايت به جاي برداشتن گامهايي براي اصلاح مشكل، از احساس شكست انباشته شده و از كوششهاي بيشتر فروگذار ميكنند. از كلاس غيبت ميكنند، براي انجام دادن تكاليف قدمي بر نميدارند و غالباً از دريافت كمك امتناع مي ورزند مگر زماني كه ديگر خيلي دير شده است.
به گزارش ايسنا بر پايه اين تحقيق دانشجويان پيش از مشروط شدن علائمي همچون غيبت زياد در كلاس درس، انجام ندادن تكاليف درسي، شركت نكردن در امتحانات و پاسخ ندادن به آزمونها را بروز ميدهند.
تعليم و تربيت دانشگاهي فرآيند «شدن» است و اين فرآيند فرد را براي ايفاي نقشهاي يك شغل نيز آماده ميكند. چرا كه دانشجويي كه درباره مسير شغلي آينده خود تصميم مي گيرد، بيش از دانشجويان ديگر از نظر تحصيلي پيش ميرود، زيرا اثرات تصميم را در زندگي روزانهاش ديده، از اين رو براي آينده خود برنامهريزي ميكند.
دانشجو در چنين وضعي علاوه بر هزينههاي تحصيل، به صرف وقت و انرژي فراوان نياز داشته، اما با سيستم برنامهريزي پذيرش دانشجو، دانشجويان در كشور امكان گزينش رشته تحصيلي مورد علاقه خود را ندارند، بنابراين عدهاي از دانشجويان نيز در مورد رشته تحصيلي انتخابي خود آگاهي نداشته و بدون اطلاع از رشته وارد دانشگاه مي شوند.