يك گروه از محققان در امپريال كالج دانشگاه لندن به روش جديدي دست يافته‌اند كه در آن استفاده از مكانيزمهاي موجود در خود سيستم ايمني بدن، مي‌توان از واكنش منفي اين سيستم در برابر اعضاي پيوندي جلوگيري كرده يا از شدت آن كم كند.

روش جديد براي فريب سيستم ايمني بدن به منظور جلوگيري‌از طرد عضو پيوندي‪

يك گروه از محققان در امپريال كالج دانشگاه لندن به روش جديدي دست يافته‌اند كه در آن استفاده از مكانيزمهاي موجود در خود سيستم ايمني بدن، مي‌توان از واكنش منفي اين سيستم در برابر اعضاي پيوندي جلوگيري كرده يا از شدت آن كم كند.

به گفته مگي دالمن ازامپريال كالج دانشگاه لندن كه داراي تخصص ايمينيولوژي است و به اتفاق همكارانش موفق شده تا شيوه فريب دادن سيستم ايمني را با موفقيت در موشها آژمايش كند، روش جديد مي‌تواند بافتهاي پيوندي را در برابر سيستم ايمني نامريي سازد.

اين امر به نوبه خود كمك مي‌كند تا نياز بيماري كه عضو پيوندي را دريافت كرده به داروهاي قدرتمندي كه فعاليت سيستم ايمني را سركوب مي‌كند، از بين برود يا بشدت كاهش يابد.

در روش جديد از خاصيت تنظيم كنندگي يا تضعيف اثر سيستم ايمني كه در سلولهاي تي در اين سيستم موجود است استفاده به عمل مي‌آيد. استفاده از اين روش در مداواي برخي بيماريهاي موسوم به “اوتو ايميون” نظير اسكلروسيس چندگانه، در موشها موثر بوده است.

در بيماريهاي اوتو ايميون سيستم ايمني بدن موجود زنده عليه بافتهاي خودي به كار مي‌افتد و به تصور اينكه اين بافتها بيگانه‌اند به نابود كردن آنها اقدام مي‌ورزد.

سلولهاي تنظيم‌كننده تي ‪ Regulatory T-cells‬نحوه عمل سيستم ايمني را تحت مراقبت قرار مي‌دهند و مانع از حمله سيستم ايمني به بافتهاي خودي مي‌شوند. در بيماريهاي اوتو ايميون اين سيستم از كار مي‌افتد و سيستم ايمني به نحو كنترل نشده به حمله به خوديها مي‌پردازد.

اهميت كشف روش جديد در آن است كه راه را براي بهره‌گيري گسترده‌تر از شيوه هاي درمان بيماريهايي مانند آلزايمر، پاركينسون، و ديابت و نيز تعويض اندامهاي آسيب ديده، با كمك سلولهاي بنيادي، هموار مي‌سازد.

محدوديتي كه در بهره‌گيري از سلولهاي بنيادي در اين قبيل شيوه هاي مداوا وجود دارد آن است كه اگر اين سلولها از شخص ديگري اخذ شده باشند، سيستم ايمني بدن گيرنده در برابر آن واكنش نشان مي‌دهد.

به‌گفته دالمن هرچند استفاده از روش پيوند اعضا در چند دهه گذشته رواج زياد پيدا كرده اما از دهه ‪ ۱۹۸۰‬تاكنون در نرخ از دست رفتن اعضاي پيوندي در اين قبيل اقدامات درماني تغييري پيدا نشده است.

به عبارت ديگر هرچند پزشكان از داروهاي قدرتمندي براي سركوب واكنش سيستم ايمني بدن بيماران استفاده مي‌كنند، اما اولا ميزان موفقيت در اين زمينه صد درصد نيست و ثانيا بدن بيمار به واسطه استفاده از اين داروها در برابر بسياري از عوارض جنبي ناخوشايند آسيب پذير مي‌شود.

دالمن كه گزارش كار خود و همكارانش را در جشنواره ترويج علم – جشنواره‌اي كه به همت انجمن ترويج علم در انگلستان هم اكنون در ترينتي كالج دانشگاه دوبلين در جريان است- ارايه كرده، معتقد است از روش جديد مي‌توان در تنظيم واكنش سيستم ايمني در قبال اعضاي پيوندي استفاده موثر به عمل آورد.

درگذشته محققان چندان نسبت به امكان استفاده از خاصيت تنظيم كنندگي سلولهاي تي براي جلوگيري از واكنش نامطلوب سيستم ايمني بدن خوشبين نبوده و حتي برخي از متخصصان در وجود اين قبيل سلولها ترديد داشته اند.

اما اكنون وجود اين سلولها پذيرفته شده هرچند كه يافتن راههايي براي كنترل نحوه عمل آنها دشوار است.

به گفته دالمن يك راه براي توليد شمار زيادي از اين قبيل سلولها كه بتوانند سيستم ايمني را فريب دهند نوعي “واكسينه كردن‌معكوس” است.

محققان براي تكثير اين سلولها پادژن‌هايي كه مختص بافتهاي پيوندي هستند به بدن موشها تزريق كرده‌اند و در كنار اين پادژنها پروتئينهايي را كه موجب رشد و توليد سلولهاي تي مي‌شوند نيز به موشهاي آزمايشگاهاي تلقيح كرده‌اند.

به اعتقاد اين محققان در زماني كمتر از ده سال اين روش جديد به صورت يك شيوه درمانگرانه موثر مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

در سخنراني ديگري كه در اين جشنواره به وسيله آنتوني وارنز از امپريال كالج دانشگاه لندن در مورد استفاده از اعضاي بدن خوكها در پيوند به انسان ارايه شد، وارنز ابراز خوش بيني كرد كه در مدت پنج سال آينده اين امر به صورت يك روش عملي رواج پيدا كند.

به گفته وارنز خود او تا چند سال قبل در خصوص هر نوع استفاده از اعضاي بدن خوكها براي جايگزيني در بدن انسان ترديد داشته اما پيشرفتهاي اخير موجب شده است تا گروههاي محققان از جمله او و همكارانش در دانشگاه لندن بتوانند خوكهايي را توليد كنند كه فاقد پاد ژني هستند كه موجب تحريك سيستم ايمني بدن و حمله آن به عضو پيوندي اهدا شده مي‌شود.

به اعتقاد وارنز با تركيب اين روش و روش پيشنهادي دالمن مي‌توان در چند سال اينده به عنوان مثال از كليه خوكها براي پيوند زدن به بدن افراد استفاده به عمل آورد.

اين محققان هم اكنون موفق شده‌اند كليه خوكها را به بدن ميمونهاي نزديك به انسان پيوند بزنند و جانور تا مدت ‪ ۸۰‬روز قادر به پذيرش عضو پيوندي بوده است.

به اعتقاد وارنز عليرغم همه خطراتي كه در مورد استفاده از اعضاي بدن حيوانات براي پيوند به انسان وجود دارد با توجه به كمبود اعضاي پيوندي اين روش مناسب‌ترين شيوه براي مداواي بيماران نيازمند به اين قبيل اعضا است.

بازدید کننده  محترم

در صورتی که به اطلاعات بیشتری در رابطه با این موضوع احتیاج دارید اینجا را کلیک کنید

شما همچنین می توانید از این صفحات بازدید کنید( کلیک کنید)

,  همچنین می توانید  از مطالب گروه سلولهای بنیادی دیدن کنید ( کلیک کنید)