يك مطالعه جديد نشان ميدهد برخي ويژگيهاي محيط زندگي ميتواند اهالي آنجا را در معرض افزايش خطر چاقي قرار دهد.
“تگان بوهمر” سرپرست اين تحقيق از دانشكده بهداشت عمومي دانشگاه سنت لويس ميگويد احتمال چاقي در ساكنان جوامع روستايي كه از مراكز تفريحي، فروشگاهها، مدارس و محلهاي دعا و عبادت مانند كليسا دور هستند بيشتر از روستانشيناني است كه به اين مراكز نزديكترند.
بوهمر گفت: اين اولين باري است كه چنين ارتباطي در ساكنان مناطق روستايي تاييد شده است.
وي افزود: “تبديل محيط اطراف به يك محيط مناسبتر براي فعاليت افزايش فعاليتهاي بدني را بدنبال دارد و از شيوع چاقي ميكاهد.
محققان در اين مطالعه ۲هزار و ۵۰۰نفر از اهالي ۱۳منطقه روستايي را در ميسوري ، تنسي، و آركانزاس مورد بررسي قرار دادند.
عادتهاي شخصي مانند خوردن غذاهاي پرچرب يا تماشاي زياد برنامههاي تلويزيوني و ميانسالي با بروز چاقي مرتبط شناخته شدهاند.
با اين وجود عوامل محيطي مانند فاصله زياد از مراكز تفريحي و ساير اماكن ، احساس ناامني از جرايم و ترافيك نيز با چاقي ارتباط دارند.
مشروح اين مطالعه را ميتوانيد در شماره ژوئيه و اوت مجله “Promotion “American Journal of Healthبخوانيد.