تحقيق انجام يافته در دانشگاه علوم پزشكي دانشگاه تبريز نشان ميدهد كه پيشگيري از مصرف سيگار بايد در دوره دبيرستان و قبل از آن شروع شود. تحقيقات گذشته نشان دادهاند كه شروع زودهنگام مصرف سيگار مهمترين عامل تعيينكننده مدت زمان مصرف،مقدارمصرف روزانه و احتمال وابستگي به نيكوتين ميباشد.
در اين تحقيق يكهزار و ۱۳۲دانشآموز سال دوم دبيرستان در دامنه سني ۱۴ تا ۱۹سال دو بار با فاصله زماني هشت ماه مورد بررسي قرار گرفتهاند.
يافتههاي تحقيق نشان ميدهد در طول هشت ماه زمان انجام تحقيق ۱۱/۴درصد از غير سيگاريها به مرحله “سيگار آزموده” و ۱۴/۴۷درصد از مرحله “سيگارآزموده” به مرحله ” سيگاري معمول” منتقل شده بودند.
بر اساس يافتههاي تحقيق همچنين براي انتقال از مرحله “غيرسيگاري” به مرحله “سيگارآزموده” ، داشتن دوستان نزديك سيگاري و شركت در جمع گروههاي سيگاري “پيشگوكننده” بودند.
ارتباط مصرف سيگار با سرطان ريه ، بيماريهاي مزمن ريوي و قلب و عروق بخوبي مشخص شده است.
سن شروع مصرف سيگار يكي ازمهمترين عوامل تعيينكننده احتمال وابستگي به دخانيات ، احتمال ترك سيگار و خطر پيامدهاي ناخواسته سلامتي است.
به همين خاطر بيشتر كشورهاي پيشرفته تلاشهاي جدي براي كاهش ميزان مصرف سيگار در ميان نوجوانان را شروع كردهاند.
بسياري از محققان مصرف سيگار در نوجوانان را به عنوان پيشرفت در يك سري مراحل در نظر ميگيرند و صدها مطالعه انجام شده تا اين فرآيند را به صورت مراحلي در آورند كه بتوان پيشگيري اوليه و ثانويه را در آن گنجاند.
علت واحدي براي شروع استعمال سيگار در نوجوانان وجود ندارد ، بلكه مصرف سيگار رفتار پيچيدهاي است كه با عوامل رواني اجتماعي ، بيوشيميايي و اقتصادي سياسي در ارتباط است.
مطالعات متعدد نشان ميدهد كه مصرفسيگار در نوجوانان با وجود فرد سيگاري در خانواده به ويژه پدر ، مصرف سيگار در دوستان نزديك ، سطح اجتماعي اقتصادي والدين و مدرسه ارتباط دارد.