شيوع آنفلوانزاي مرغي در كشورهاي كمتر توسعه يافته حادتر است ۸۴/۰۷/5
با آنكه آنفلوانزاي مرغي يك تهديد جهاني محسوب ميشود، اما تفاوت شيوههاي پرورش طيور و ميزان منابع به اين معناست كه برخي كشورها در پيشگيري از گسترش اين بيماري توانايي كمتري دارند.
به گزارش خبرگزاري فرانسه از هانوي ، از سال ۲۰۰۳تاكنون ۶۳تن در اثر ابتلا به ويروس اچ ۵ان ۱جان خود را از دست دادهاند. تمام قربانيان در كشورهايي زندگي ميكردند كه مردم با پرندگان و ساير حيوانات همزيستي دارند. دو سوم قربانيان متعلق به ويتنام است.
درحالي كه آنفلوانزاي مرغي براي برخي كشورها يك تهديد نگرانكننده محسوب ميشود، اما اين تهديد براي ديگران تحقق يافته است. تاثير همهگيري اين بيماري بسته به قابليت دولتها متفاوت است.
هانس برودسان نماينده سازمان جهاني بهداشت در هانوي ميگويد دولتها براي كاهش آلودگي انساني شيوههاي مشابهي را بكار ميبرند، اما هر كشور بايد برنامه ويژهاي داشته باشد.
معيارهايي مانند تجهيزات بيمارستاني، وضع جادههاي كشور و زيرساختهاي ارتباطي و ذخاير دارويي همگي در مهار اين بيماري نقش تعيينكننده دارند.
همه كشورها احتمالا در اولين قدم از امكانات بهداشتي موجود خود استفاده ميكنند، اما بايد به سرعت برنامههاي غربالگري خاص و موقتي را به اجرا بگذارد.
در زمينه بهداشت حيوانات نابرابريها چشمگير است. در كشورهاي پيشرفته مرغداري صنعت سازمان يافتهاي است كه بطور دقيق كنترل ميشود.
اما در كشورهايي مانند چين، اندونزي، و ويتنام مردم در حياط خانههاي خود به پرورش مرغ، اردك و غاز ميپردازند.
همزيستي انسانها با پرندگان خطر انتقال اين بيماري را در اين كشورها كه خدمات دامپزشكي بار سنگيني را تحمل ميكند بسيار افزايش ميدهد.
در اروپا دامپزشكي صاحب گنجينهاي از تجربه در مهار همهگيري بيماريهاست.
بدنبال اولين شيوع آنفلوانزاي مرغي در هنگ كنگ در سال ۱۹۹۷مسئولان اين منطقه دستور كشتار تمام مرغها را صادر كردند. اما در اندونزي كه ۷۰ تا ۸۰درصد طيور در حياط خانههاي مردم پراكنده است كشتار پرندگان بسيار دشوارتر و در حال حاضر تقريبا غيرممكن به نظر ميرسد. در ويتنام نيز مرغها و اردكها آزادنه در روستاها و شهرها رها شدهاند.
در مرغداريهاي بزرگ طبق مقررات مرغداران بايد به هنگام تماس با پرندگان از دستكش و ماسك استفاده كنند. اما اين اقدامات كافي نيست.
كارشناسان در مورد راه حل مايه كوبي تمام طيور با واكسن اين بيماري نيز اختلاف نظر دارند.
سازمان جهاني بهداشت درحال حاضر طرح مفصلي را دردست تكميل دارد كه نوع كمكهاي مورد نياز كشورهاي در حال توسعه را مشخص ميكند. اين طرح در اجلاس ماه نوامبر در ژنو ارايه خواهد شد.