سایت پزشکان بدون مرز دارو، درمان، بیماری، علمی
معاون آموزشي و پژوهشي دانشكده داروسازي دانشگاه علوم پزشکي تهران بر ضعف قانون در بخش داروسازي عمومي تاکيد كرد و گفت: در كشور ما قانونگذار هنوز نتوانسته تعريف مناسبي براي داروساز مانند يك پزشك ارائه دهد و نقش دکتر داروساز را در قانون ناديده گرفته است.
دکتر سيد ناصر استاد با اشاره به عواملي که باعث مهجور ماندن رشته داروسازي در كشور شده است، گفت: آئين‌نامه‌هاي موجود درباره اين رشته اكثراً وصله و پينه‌هايي است كه به صورت بخش‌نامه به قانون اصلي اضافه شده و پاسخگوي نياز امروز داروسازان نيست.
وي افزود: در اين قانون كه مصوب سال 1334 است دارو به صورت يك كالا ديده شده بنابراين يكي از چالش‌هاي عمده است كه پزشک داروسازي كه جذب جامعه مي‌شود هويت اصلي خود را با همه پتانسيل‌هاي بالايي كه دارد پيدا نمي‌كند به همين دليل آمار مهاجرت داروسازان بالاي 20 درصد است.
دکتر استاد خاطرنشان کرد: چالش ديگر اين رشته به بعد صنفي باز مي گردد. داروسازي كه جذب صنايع مي شود به دليل اينكه اين صنايع، صنايع حمايتي هستند و پويا نيستند و امكان رقابت و تحقيق در زمينه‌هاي مختلف را ندارند كه داروسازان را اغناء نمي‌كنند.
معاون آموزشي و پژوهشي دانشكده داروسازي دانشگاه علوم پزشکي تهران ادامه داد: حدود 52 درصد از صنايع داروسازي، اگر حمايتهاي دولت از آنها كم شود ورشكسته مي شوند.
وي با بيان اين که بعد از انقلاب، تمام شركت‌هاي چند مليتي دارويي، كشور را ترك كردند و اگر داروسازان فعاليت نمي كردند ممكن بود همانند سوريه و اردن وارد كننده مطلق دارو شويم گفت: علي رغم اين خدمت بزرگ متاسفانه اين صنعت ديگر رشد نكرد و تنها توانست محصولاتي كه از گذشته وجود داشت را با فرمولاسيون جديد توليد كند.
دكتر استاد افرود: كارخانه‌اي كه تحقيق ندارد، محصولش را با سوبسيد دولت توليد مي‌كند و محصولش هر چه باشد در بازار به فروش مي‌رود و ديگر رغبتي براي تحقيق و رقابت ندارد.
دكتر استاد گفت: رشته‌هاي تخصصي داروسازي زيادي وجود دارد و بيشترين حجم تحقيقات در دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام مي‌شود. اما سوال اينجاست که چگونه مي‌شود كه ما انسانهاي توانمندي تربيت كنيم اما نتوانيم آنها را جذب كرده و از مهاجرت آنها جلوگيري كنيم.