سایت پزشکان بدون مرز دارو، درمان، بیماری، علمی
كارشناسان بهداشتي مي‌گويند فقراي افغانستان آسيب پذيرترين افراد در برابر بيماري ليشمانيوز هستند و بيشترين شيوع ليشمانيوز در جهان متعلق به شهر كابل است.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از رويترز، “رتو اشتاينر” يك پزشك “خدمات پزشكي آلمان” كه به اداره درمانگاه كابل كمك مي‌كند، گفت، اين بيماري كاملا از كنترل خارج شده است.
وي افزود، مادامي كه وضع بهداشت بهبود نيابد، اين بيماري كنترل نمي‌شود.
هرچند زخم‌هاي عميق ناشي از اين بيماري كه توسط انگل‌ها ايجاد مي‌شود در صورت عدم درمان التيام خواهند يافت، اما اين بهبودي ماه‌ها طول مي‌كشد و موجب بد شكل شدن پوست بيمار مي‌شود.
با وجود اينكه ليشمانيوز در تمام شهرهاي افغانستان وجود دارد، اما اين بيماري در مناطق پرجمعيت كابل به حد انفجار رسيده و صدها هزار نفر را گرفتار كرده است.
“عبدالله فهيم” يك مقام وزارت بهداشت افغانستان گفت، زماني كه موردي از اين بيماري در يك خانواده ديده مي‌شود قطعا تنها يك مورد نيست.
اين بيماري مي‌تواند به تمام افراد خانواده و حتي همسايگان آنها سرايت كند.
پشه‌هاي خاكي كه اين انگل‌ها را منتشر مي‌كنند توسط حيواناتي از جمله سگ‌ها و گونه‌هايي از موش صحرايي و انسان‌ها انتقال مي‌يابند. اين حشرات اغلب در زباله داني‌ها و ويرانه‌ها رشد و نمو مي‌كنند.
با وجود اينكه اين حشرات نمي‌توانند به خوبي پرواز كنند اما آنها از اواخر بهار تا پاييز از طريق درزها و شكاف‌هاي منازل هجوم مي‌آورند و قسمتهاي بدون پوشش بدن افراد از جمله بيني، گونه، چانه و دستان را هنگام خواب نيش مي‌زنند.
“توبي ليسلي” يك محقق “دانشكده بهداشت و طب نواحي گرمسيري لندن” گفت، ليشمانيوز يك بيماري تخريبي است. اين بيماري در مناطق جنگ زده و در مناطقي كه رعايت اصول بهداشتي و خدمات اجتماعي پايين است شيوع مي‌يابد.
ليشمانيوز جلدي كشنده نيست با وجود اين نوعي از اين بيماري كه كمتر شايع است به نام ليشمانيوز احشايي مي‌تواند موجب نارسايي عضوي و مرگ شود.
لسلي گفت، ليشمانيوز يكي از بيماري‌هايي است كه در خارج از قاره آفريقا بسيار مورد بي‌توجهي قرار گرفته است و بودجه لازم را بدست نمي‌آورد.
ليشمانيوز براي دولت افغانستان و كشورهاي كمك‌كننده به آن كه درگير آمار بالاي مرگ و مير كودكان، بيماري سل، مالاريا و تروما هستند اولويت محسوب نمي‌شود.
هرچند شايع‌ترين شكل اين بيماري كشنده نيست، اما مشكلات ناگفته‌اي ايجاد مي‌كند. قربانيان اين بيماري با جاي زخم‌هايي كه بر روي صورتشان باقي مي‌ماند انگ مي‌خورند. كودكان از تحصيل محروم مي‌شوند و دختران اغلب امكان ازدواج پيدا نمي‌كنند.
اين بيماري كه در كشورهاي ثروتمند مورد غفلت قرار گرفته است اكنون اندكي در غرب مورد توجه واقع شده است.
اين پشه‌هاي خاكي برخي از نيروهاي خارجي در افغانستان و عراق را نيز نيش زده و به اين بيماري مبتلا كرده‌اند.
يك سخنگوي ناتو گفت، در سال ۱۵۰ ، ۲۰۰۵مورد و سال گذشته ۱۲مورد از اين بيماري در بين اين نيروهاي مستقر در افغانستان مشاهده شده است.