سایت پزشکان بدون مرز دارو، درمان، بیماری، علمی
سخن گفتن به زبان چيني، انگليسي يا عربي، ژن خاصي ندارد و كودكان با زباني صحبت مي‌كنند كه اطرافيانشان به آن تكلم مي‌كنند. اما در يك مطالعه جديد اين ايده مطرح شده است كه احتمالا تفاوتهاي ژنتيكي زمينه را براي نوع زباني كه يك فرهنگ خاص به وجود مي‌آورد، فراهم مي‌كند.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از مجله “ساينس” ، همه زبانها براي مشخص و متمايز كردن لغات از يكديگر از حروف باصدا و بي‌صدا استفاده مي‌كنند اما برخي زبانها مانند چيني، براي اين منظور تغيير زير و بمي صدا نيز به كار گرفته مي‌شود. اين زبانهاي به اصطلاح “آهنگين”، در كشورهاي جنوب صحراي آفريقا و آسياي جنوب شرقي بسيار رايج است اما در اروپا، استراليا و ديگر بخشهاي آسيا به ندرت ديده مي‌شود. با اين حال حتي در بين اين جمعيت‌ها نيز تفاوت‌هايي در زمينه توانايي درك آهنگ و لحن وجود دارد. در تحقيق اخير پاتريك ونگ دانشمند علوم اعصاب و همكارانش در دانشگاه نورث وسترن در اوانستون ايالت ايلي‌نويز آمريكا دريافتند، با وجود اين كه زبان انگليسي يك زبان غيرآهنگين است، بزرگسالان انگليسي زبان در تشخيص لحن‌ها و آهنگ‌هاي يك زبان ساختگي از خود توانايي‌هاي متفاوتي نشان دادند. اين تحقيق همچنين نشان داد در افرادي كه در تشخيص لحن‌ها موفق بودند، در بخشي از قشر مغز كه مسوول درك لحن‌ها و آهنگهاست، سلول‌هاي خاكستري بيشتري وجود داشت. دان ده‌دي‌يو و رابرت لاد زبان شناسان دانشگاه ادينبورگ در انگليس با تكيه بر اين يافته‌ها در صدد برآمدند كه ببينند اين تفاوت در استعداد درك لحن و آهنگ صدا، پايه ژنتيكي دارد يا خير. طبق فرضيه آنان، اين تفاوتها مي‌تواند به وجود وارياسيون‌هاي مختلف در دو ژن ،موسوم به ASPMو ميكروسفالين، باشد كه گمان مي‌رود در تكامل مغز نقش دارند. ظاهرا دو واريان اين ژنها موسوم به ASPM-Dو ميكروسفالين- Dدر گذشته‌اي نسبتا نزديك در تكامل انسان ايجاد شده‌اند و سپس در بسياري از بخشهاي جهان گسترش يافتند. دانشمندان با جمع‌آوري اطلاعات از ۴۹جمعيت انساني در سراسر جهان، آنها را براي يافتن ارتباط بين ۹۸۳واريان ژن از جمله ASPM-Dو ميكرو سفالين- Dو ۲۶ويژگي زبان مورد استفاده اين جمعيت‌ها از جمله تعداد حروف صدادار و استفاده از لحن و آهنگ در آنها مورد بررسي قرار دادند. بطور كلي ارتباط ضعيفي ميان اين ويژگي‌ها وجود داشت كه اين امر بدان معناست كه بعيد است تفاوت در زبانها ريشه ژنتيكي داشته باشد. اما در مورد ASPM-Dميكروسفالين- ،Dارتباط چشمگيري بين داشتن اين واريانها و صحبت به يك زبان غير آهنگين وجود داشت. به گفته محققان اين واريان‌هاي ژنتيكي مي‌توانند موجب تفاوتهاي ظريفي در ساختار مغز در رابطه با درك صداها شود و در جوامعي كه شمار اين واريانها ژني در آنها زياد است، احتمال ايجاد شدن يك زبان غير آهنگين در آنها بيشتر است. نتايج اين تحقيق در مجموعه مقالات فرهنگستان ملي علوم منتشر شده است.
