يك مطالعه كوچك نشان داده است كه ممكن است در فوتباليستها در سنين دانشجويي، نشانههايي از آب رفتن بافتهاي مغز مشاهده شود و اين مدرك تازهاي است در اثبات اين موضوع كه ورزش خطر احتمالي آسيب بلندمدت مغزي به همراه دارد.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از رويترز هلث، محققان با استفاده از تصويربرداريهاي “ام.آر.آي” از مغز به مدركي دست يافتند كه نشان ميداد ماده خاكستري مغز ۱۰فوتباليست جوان در مقايسه با ۱۰مرد جوان ديگر كه هرگز فوتبال بازي نكرده بودند، كاهش يافته است.
محققان ميگويند، ماده خاكستري به بافت مغزي اشاره دارد كه فكر كردن و حافظه را كنترل ميكند. اهميت كم شدن نسبي حجم ماده خاكستري مغز و كاسته شدن تراكم آن كه در اين بازيكنان ديده شده، هنوز مشخص نشده است.
با اينحال، مطالعاتي قبلي نشان داده است احتمال بروز مشكلات در زمينه حافظه و دقت در فوتباليستهاي حرفهاي و در سنين دانشجويي، نسبت به افرادي كه هرگز فوتبال بازي نكردهاند بيشتر است.
“جان آدامز” و همكارانش در “دانشكده پزشكي دانشگاه سينسيناتي” در اوهايو در “مجله باليني پزشكي ورزش” گزارش دادند، در بازيكناني كه در اين مطالعه شركت كرده بودند كاهش ماده خاكستري مغز در بخشي از مغز به نام “كورتكس گيجگاهي قدامي” ديده شد كه با اثرات ناشي از ضربات مكرر به قسمت جلوي سر منطبق است.
مانند بسياري از ورزشهاي ديگر، فوتباليستها نيز با خطر ضربه مغزي ناشي از برخورد سر بازيكنان به يكديگر و يا برخورد سر آنها به زمين روبرو هستند.
ضربات متعدد مغزي در طول زمان ميتواند به آسيب مغزي منجر شود.
وي به سرويس خبرهاي بهداشتي رويترز گفت، نتيجهاي كه از اين مطالعه گرفته ميشود اين است كه با وجود اينكه يافتههاي حاصل از اين مطالعه ابتدايي هستند اما تاكيدي بر اين مدرك هستند فوتبال “يك ورزش كاملا بيخطر” نيست.
اين مطالعه در شماره ژوئيه ” ۲۰۰۷مجله باليني پزشكي ورزش” (Medicine (Clinical Journal of Sportsمنتشر شده است.