سایت پزشکان بدون مرز دارو، درمان، بیماری، علمی
پژوهشگران در بزرگترين دستاورد خود طي چند دهه گذشته در زمينه كشف عوامل ژنتيكي بيماري ام اس، موفق به شناسايي دو ژن شده‌اند كه هر كدام خطر ابتلا به اين بيماري را تا ۳۰درصد افزايش مي‌دهند.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از خبرگزاري فرانسه ، در بيماري ام‌اس، دستگاه ايمني بدن به غلاف چربي ميلين كه سلولهاي دستگاه عصبي مركزي را محافظت مي‌نمايد حمله مي‌كند.
به دنبال مسدود شدن يا كند شدن پيامهاي عصبي، مدارهاي كوتاهي در سامانه پيام رساني بدن بوجود مي‌آيد كه منجر به بروز مشكلاتي در حركت و هماهنگي، ضعف عضلاني، نقص ادراكي ، اختلال در گفتار و مشكلات بينايي مي‌شود.
تاكنون بررسي ژنوم انسان به كشف چند گونه ژن بر روي كروموزم شماره ۶ در (MHC) Major Histocompatibility Complexكه دستگاه ايمني را تنظيم مي‌كند انجاميده است.
MHCمتراكم‌ترين ناحيه ژنوم در پستانداران است.
اين ژنها در اواسط دهه ۱۹۷۰كشف شدند و پزشكان تا پيش از اين براي يافتن ساير عوامل در مجموعه فرايندهاي دخيل در بروز ام اس ناكام بوده‌اند.
ژنهاي جديد كشف شده در هدايت سلولهاي مهم ايمني موسوم به سلولهاي تي كه بدن را در برابر مهاجمان محافظت مي‌كند نقش دارند.
اين ژنها اينترلوكين- ۷گيرنده آلفا يا IL7R-alpha(كه بر روي كرموزوم شماره ۵قرار دارد) و اينترلوكين- ۲گيرنده آلفا (كه بر روي كرموزوم شماره ۱۰قرار دارد و پيشتر با ديابت نوع اول مرتبط شناخته شده بود) نام دارند.
يك تغيير در رمز ژنتيكي در IL7-Rو دو تغيير در IL2-Rباعث ايجاد اين گونه‌هاي ژن خطرناك مي‌شود.
هر نوع ژن خطر بروز ام اس را بين ۲۰تا ۳۰درصد افزايش مي‌دهد.
سيمون گريگوري متخصص ژنتيك دانشگاه دوك در دورهام كاروليناي شمالي مي‌گويد از آنجا كه عوامل ژنتيكي كه پيشتر با ام اس مرتبط شناخته شده‌اند فقط كمتر از نيمي از علل ژنتيكي اين بيماري را بيان مي‌كنند اين كشف حائز اهميت است.
دو گروه از محققان آمريكايي و انگليسي در دو مطالعه مجزا دست به انجام اين تحقيقات زدند و يافته‌هاي خود را در مجله Nature Geneticsو New England Journal of Medicineمنتشر كردند.
اين دو گونه ژن در پي مقايسه بيش از ۲۰هزار نمونه دي ان آ بيماران مبتلا به ام اس و افراد سالم ساكن آمريكا و اروپا كشف شدند.
در سراسر جهان دو ميليون نفر به اين بيماري آسيب رسان عصبي مبتلا هستند. در آمريكا نيز ۳۵۰هزار بيمار ام اس وجود دارد كه از اين ميان دو سوم آنها را زنان تشكيل مي‌دهند.
اين بيماري بيشترين شيوع را در بين بالغين جوان دارند بطوري كه بيش از ۹۰درصد موارد در سنين زير ۵۵سال و كمتر از ۵درصد زير پنج سالگي تشخيص داده شده‌اند.
در حال حاضر اين بيماري هيچ راه درماني ندارد. اما كشف عوامل ژنتيكي امكان يافتن درماني براي جلوگيري از بروز اين بيماري يا دستكم كند كردن پيشرفت بيماري را هموار مي‌كند.
ساير عوامل مطرح در بروز ام اس شامل ويروس يا قرار گرفتن در معرض برخي عوامل محيطي است.