سایت پزشکان بدون مرز دارو، درمان، بیماری، علمی
دستگاههاي فرسوده‌اي كه بيماران را به جاي حيات دوباره به كما مي‌برند»
درحال حاضر 23 هزار بيمار مبتلا به نارسايي پيشرفته كليه در كشور وجود دارد كه تقريبا نيمي از آنها دياليز مي‌شوند و در حالي كه سالانه 15 درصد به تعداد بيماران كليوي اضافه مي‌شود اما به همان نسبت دستگاه دياليز اضافه نشده است. به عنوان مثال در حال حاضر دو هزار و 250 دستگاه همودياليز در كشور فعال است كه در طول 4 سال گذشته يك هزار و 107 دستگاه جديد توسط وزارت بهداشت تامين شده كه بخشي از آن جايگزين دستگاههاي فرسوده و بخشي جهت توسعه ظرفيت همودياليز استفاده شده است.
به گزارش سرويس «بهداشت و درمان» خبرگزاري دانشجويان ايران، هم اكنون نسبت دستگاههاي دياليز به تعداد بيماران چهار به يك است و هر بيمار به طور متوسط بايد در هفته دو بار دياليز شود در حالي كه تنها 54 درصد از بيماران دو بار و بقيه كمتر از دو بار دياليز مي‌شوند و از همه بدتر اين كه عده‌اي از افرادي كه دياليز مي‌شوند به علت فرسودگي دستگاه دياليز دچار مشكلات فراواني شده‌اند.
بيمارستان ايرانشهر يكي از بيمارستانهاي خصوصي است كه داراي بخش دياليز است. در اين بيمارستان 5 دستگاه دياليز وجود دارد كه 20 بيمار را دياليز مي‌كند.
اما دستگاههاي دياليز اين بيمارستان متعلق به 25 سال پيش است و فرسودگي اين دستگاهها مشكلات متعددي را به وجود آورده است.
وارد بخش دياليز بيمارستان ايرانشهر شدم. چهره‌هاي رنگ پريده و نگران بيماران حكايت از دردي غريب دارد. كنار هر بيمار دستگاهي وجود دارد كه بند حيات بيماران بسته به ايين دستگاههاست.
بيماراني كه براي تصفيه خون بايد به دستگاه دياليز متوسل شوند و تنها اميد زندگي مجدد آنها دياليز است متاسفانه در بسياري از موارد ديده شده خود اين دستگاه عامل مرگ آنان شده است. به اتاقي كه همه بيماران در آنجا دياليز مي‌شدند رفتم. رنگ پريدگي يكي از بيماران توجهم را جلب كرد جلو رفتم و از او خواستم كه درباره بيماري‌اش بيشتر بگويد.
وي در حالي كه توان چنداني براي گفت‌وگو نداشت با چهره‌اي باز پذيرايم شد و خود را ناصر حاج اسفندياري معرفي كرد.
وي در اين باره مي‌گويد: حدود 23 سال است كه دياليز مي‌شوم. 5 سال اول را در بيمارستان هاشمي نژاد دياليز مي‌شدم و حدودا 20 سال است كه در اين بيمارستان دياليز مي‌شوم.
از او درباره مشكلاتش مي‌پرسم.
در جوابم مي‌گويد: دستگاههاي دياليز بيمارستان متعلق به 25 سال پيش است و از رده خارج شده و طي چند سال اخير براي بيماران مشكلات زيادي را ايجاد كرده است.
وي ادامه مي‌دهد: بسياري از اوقات وقتي براي دياليز به بيمارستان مي‌آيم حالم بهتر از زماني است كه از زير دستگاه دياليز بيرون مي‌آيم.
آقاي اسفندياري در ادامه خاطر نشان مي‌كند: گاهي اوقات اصلا دياليز نمي‌شويم و مجبوريم براي دياليز مجدد به اورژانس بيمارستان ديگر برويم.
وي در حالي كه چهره‌اي مضطرب و نگران دارد، ادامه مي‌دهد: دستگاههاي دياليز به قدري فرسوده هستند اصلا مشخص نمي‌شود كه سموم از بدن ما دفع شده است يا نه و بسياري از افرادي كه اين جا دياليز مي‌شوند دچار مشكلات مغزي شده‌اند.
اين بيمار دياليزي مي‌افزايد: بخش دياليز بسيار پر هزينه است.
از او درباره خواسته‌اش از مسؤولان مي‌پرسم.
در جوابم مي‌گويد: از تمامي مسؤولان وزارت بهداشت و رييس جمهور مي‌خواهم توجه ويژه‌اي به اين بخش‌ها داشته باشند و بيماران كليوي را مثل فرزندان خود بدانند.
وي همچنين از خيرين خواست كه بيايند و ببينند كه بيماران با چه مشكلاتي روبرو هستنند.
وقتي با او خداحافظي كردم گفت: ما هم جوان هستيم و به خاطر آينده و خانواده‌هايم دوست داريم كار كنيم و زنده بمانيم.
از آقاي حاج اسفندياري خداحافظي مي‌كنم و در اين ماه مبارك براي او آرزوي سلامتي و شفاي عاجل مي‌كنم.
به طرف پسر جواني كه بر روي تخت خوابيده بود رفتم.
سلام كردم.
به آرامي جوابم را مي‌دهد.
از او مي پرسم چند سال است كه دياليز مي‌شود؟
مي‌گويد: حدود 2 سال است كه به علت بالا بودن فشار خون كليه‌هايم دچار مشكل شده‌اند و دياليز مي‌شوم.
وي با اشاره به فرسودگي دستگاههاي دياليز بيان مي‌كند: در هفته سه بار دياليز مي‌شوم و بارها وقتي زير دستگاه دياليز بودم دستگاه خراب شده است.
به سراغ بيمار 50 ساله‌اي كه بر روي يكي ديگر از تختها خوابيده مي‌روم. او هم درد مشتركي دارد .
وقتي درباره مشكلش پرسيدم آهي مي‌كشد و مي‌گويد: دستگاه دياليز بيمارستان قديمي است گاهي اوقات با فشار خون 18 زير دستگاه مي‌روم ولي با فشار 8 از زير دستگاه بيرون مي‌آيم.
اين بيمار ادامه مي‌دهد: براي دياليز به بيمارستانهاي ديگر هم مراجعه كرده‌ايم دستگاه دياليز هيچ بيمارستاني مثل اين بيمارستان فرسوده نيست.
به طرف پيرمردي كه آرام و بي‌صدا بر روي يكي از تخت‌هاي ته اتاق خوابيده بود رفتم. با او سلام و احوالپرسي كردم. جوابم را مي‌دهد.
به او مي‌گويم: چند وقت است كه دياليز مي‌شود؟
با لهجه آذري مي‌گويد: 75 سال دارم و حدود يك سال است كه دياليز مي‌شوم تا كنون دو بار به علت خرابي و فرسودگي دستگاهها به كما رفته‌ام.
وي تاكيد مي‌كند: براي دياليز هزينه‌اي نمي‌پردازيم ولي براي چند روزي كه به كما رفتم و در ICU بستري بودم600 هزار تومان هزينه كرده‌ام.
يكي ديگر از بيماران مي‌گويد: دستگاههاي دياليز بيمارستان بيمار فرسوده هستند هيچ تضميني وجود ندارد كه ما زنده از زير دستگاه بيرون بيايم بارها وقتي دياليز مي‌شدم دستگاه خراب شده است و به كما رفتم.
وي مي‌گويد: اين بيمارستان خصوصي است و خريد دستگاه دياليز براي آنها صرف نمي‌كندچون درآمدي براي بيمارستان‌ها ندارد. بخش دياليز در اين بيمارستان تنها بخشي است كه از بيماران هيچ هزينه‌اي دريافت نمي‌كند بنابراين طبيعي است كه براي خريد دستگاه جديد اقدامي نكند.
اين بيمار مي‌افزايد: بعضي از دستگاههاي دياليز اين بيمارستان اهدايي هستند و تا چند سال پيش بيمارستان هم قطعات اهدايي و هم دستگاه داشتند و هر زمان كه با مشكل روبرو مي‌شد آنها را تعويض مي‌كردند ولي متاسفانه طي دو سال اخير دستگاهها همواره با مشكل مواجه هستند و بيمارستان پول تعويض دستگاهها را ندارد.
وي مي‌گويد: ما در اين بيمارستان امنيت جاني نداريم نمي‌دانيم كه آيا زنده از زير دستگاه بيرون مي‌آييم يا نه؟
در حال گفت‌وگو با بيماران بودم كه رييس بيمارستان وارد بخش شد با خوشرويي از ما استقبال كرد. از او درباره مشكلات بيماران پرسيدم.
دكتر منوچهر شاه نواز، مديرعامل بيمارستان ايرانشهر در اين باره مي‌گويد: از سال 58 بخش دياليز در اين بيمارستان راه اندازي شد و دستگاههاي دياليز بيمارستان متعلق به وزارت بهداشت است. از سال 76 به وزارت بهداشت، مركز مديريت بيماريهاي خاص اعلام كرديم كه بيمارستان قدرت خريد دستگاههاي دياليز را ندارد.
وي با اشاره به فرسودگي دستگاههاي دياليز مي‌افزايد: در حال حاضر شركت فروشنده اين دستگاهها به ما سرويس نمي‌دهد و بيمارستان براي تعمير دستگاهها از شركت‌هاي غير وابسته كمك مي‌گيرد.
دكتر شاه نواز با اشاره به گراني دستگاههاي دياليز اظهار مي‌كند: قيمت هر دستگاه دياليز 12 ميليون تومان است اگر بخواهيم براي بيمارستان 5 دستگاه جديد خريداري كنيم بايد 60 ميليون تومان هزينه كنيم كه قدرت خريد را نداريم و مجبوريم قرض كنيم. اين در حاليست كه دولت بابت هر دياليز 11 هزار و 500 تومان به بيمارستان مي‌دهد كه بيمارستان هم مبلغي هزينه مي‌كند تا يك دياليز انجام شود.
وي ادامه داد: بيمارستان ايرانشهر خصوصي است و بيمارستانهاي خصوصي، موسسات اقتصادي هستند و بايد بتوانند دخل و خرج خود را در بياورند.
دكتر شاه نواز به ايسنا مي‌گويد: متاسفانه فرسودگي و خرابي اين دستگاهها ناراحتي‌هاي مغزي براي بيماران ايجاد كرده است و بارها بيمارستان اين مشكل را به دستگاههاي ذيصلاح اعلام كرده كه جان اين بيماران در خطر است.
مدير عامل بيمارستان ايرانشهر بيان مي‌كند: به وزارت بهداشت و مركز مديريت پيوند اعلام كرده‌ايم كه هر دستگاهي كه براي بيمار مشكل ايجاد كند آن را از رده خارج مي‌كنيم و اجازه دياليز را نمي‌دهيم بدين ترتيب هر روز دو نفر از دياليز كردن محروم مي‌شوند.
وي ادامه مي‌دهد: بيمارستان در بدترين شرايط بخش دياليز را حتي براي يك روز هم تعطيل نكرده است.
دكتر يوسف عطايي پور، مسؤول بخش دياليز بيمارستان ايرانشهر با اشاره به قديمي بودن دستگاههاي دياليز اين بيمارستان در مقايسه با ساير مراكز درماني خصوصي و دولتي به ايسنا مي‌گويد: دستگاههاي دياليز اين بيمارستان متعلق به 25 سال قبل است و در چند سال اخير همواره با مشكلات فني روبرو بوده‌اند.
وي ادامه مي‌دهد: بخش دياليز بيمارستان ايرانشهر تنها بخشي است كه بيماران تامين اجتماعي و خدمات درماني را مي‌پذيرد و با همان تعرفه بيمه‌ها به بيماران سرويس مي‌دهد. بنابراين انتظار مي‌رود كه به ازاي اين خدمات درماني كه به اين بيماران ارايه مي‌شود سازمان‌هاي دولتي بخش دياليز مساعدت لازم را انجام دهند.
مسوول بخش دياليز بيمارستان ايرانشهر مي‌افزايد: متاسفانه دستگاههاي دياليز اين بيمارستان فاقد سيستم كنترل كاهش وزن است در حالي كه دستگاههاي جديد به صورت اتوماتيك اضافه وزن بيمار را نشان مي‌دهد.
دكتر عطايي پور خاطرنشان مي‌كند: با توجه به اين كه اين دستگاهها مرتب وضعيت جسمي بيماران بامشكلات متعددي روبرو كرده اگر اين وضعيت ادامه يابد در آينده ديگر نمي‌توانم مسؤوليت اداره اين بخش را بپذيرم.
با آقاي عطايي و شاه‌نواز هم خداحافظي مي‌كنم و از بيمارستان خارج مي‌شوم و با خود فكر مي‌كنم كه چرا دستگاههايي كه بايد به بيماران جان دوباره بدهند آنقدر فرسوده‌اند كه آنها را به كما مي‌برند.
