به گزارش سرویس «بهداشت و درمان» خبرگزاری دانشجویان ایران، : دستگاههای فرسوده‌ای که بیماران را به جای حیات دوباره به کما می‌برند» ۱/۸/۸۴

دستگاههای فرسوده‌ای که بیماران را به جای حیات دوباره به کما می‌برند»

درحال حاضر ۲۳ هزار بیمار مبتلا به نارسایی پیشرفته کلیه در کشور وجود دارد که تقریبا نیمی از آنها دیالیز می‌شوند و در حالی که سالانه ۱۵ درصد به تعداد بیماران کلیوی اضافه می‌شود اما به همان نسبت دستگاه دیالیز اضافه نشده است. به عنوان مثال در حال حاضر دو هزار و ۲۵۰ دستگاه همودیالیز در کشور فعال است که در طول ۴ سال گذشته یک هزار و ۱۰۷ دستگاه جدید توسط وزارت بهداشت تامین شده که بخشی از آن جایگزین دستگاه‌های فرسوده و بخشی جهت توسعه ظرفیت همودیالیز استفاده شده است.

به گزارش سرویس «بهداشت و درمان» خبرگزاری دانشجویان ایران، هم اکنون نسبت دستگاه‌های دیالیز به تعداد بیماران چهار به یک است و هر بیمار به طور متوسط باید در هفته دو بار دیالیز شود در حالی که تنها ۵۴ درصد از بیماران دو بار و بقیه کمتر از دو بار دیالیز می‌شوند و از همه بدتر این که عده‌ای از افرادی که دیالیز می‌شوند به علت فرسودگی دستگاه دیالیز دچار مشکلات فراوانی شده‌اند.

بیمارستان ایرانشهر یکی از بیمارستان‌های خصوصی است که دارای بخش دیالیز است. در این بیمارستان ۵ دستگاه دیالیز وجود دارد که ۲۰ بیمار را دیالیز می‌کند.

اما دستگاه‌های دیالیز این بیمارستان متعلق به ۲۵ سال پیش است و فرسودگی این دستگاهها مشکلات متعددی را به وجود آورده است.

وارد بخش دیالیز بیمارستان ایرانشهر شدم. چهره‌های رنگ پریده و نگران بیماران حکایت از دردی غریب دارد. کنار هر بیمار دستگاهی وجود دارد که بند حیات بیماران بسته به ایین دستگاههاست.

بیمارانی که برای تصفیه خون باید به دستگاه دیالیز متوسل شوند و تنها امید زندگی مجدد آنها دیالیز است متاسفانه در بسیاری از موارد دیده شده خود این دستگاه عامل مرگ آنان شده است. به اتاقی که همه بیماران در آنجا دیالیز می‌شدند رفتم. رنگ پریدگی یکی از بیماران توجهم را جلب کرد جلو رفتم و از او خواستم که درباره بیماری‌اش بیشتر بگوید.

وی در حالی که توان چندانی برای گفت‌وگو نداشت با چهره‌ای باز پذیرایم شد و خود را ناصر حاج اسفندیاری معرفی کرد.

وی در این باره می‌گوید: حدود ۲۳ سال است که دیالیز می‌شوم. ۵ سال اول را در بیمارستان هاشمی نژاد دیالیز می‌شدم و حدودا ۲۰ سال است که در این بیمارستان دیالیز می‌شوم.

از او درباره مشکلاتش می‌پرسم.

در جوابم می‌گوید: دستگاه‌های دیالیز بیمارستان متعلق به ۲۵ سال پیش است و از رده خارج شده و طی چند سال اخیر برای بیماران مشکلات زیادی را ایجاد کرده است.

وی ادامه می‌دهد: بسیاری از اوقات وقتی برای دیالیز به بیمارستان می‌آیم حالم بهتر از زمانی است که از زیر دستگاه دیالیز بیرون می‌آیم.

آقای اسفندیاری در ادامه خاطر نشان می‌کند: گاهی اوقات اصلا دیالیز نمی‌شویم و مجبوریم برای دیالیز مجدد به اورژانس بیمارستان دیگر برویم.

وی در حالی که چهره‌ای مضطرب و نگران دارد، ادامه می‌دهد: دستگاه‌های دیالیز به قدری فرسوده هستند اصلا مشخص نمی‌شود که سموم از بدن ما دفع شده است یا نه و بسیاری از افرادی که این جا دیالیز می‌شوند دچار مشکلات مغزی شده‌اند.

این بیمار دیالیزی می‌افزاید: بخش دیالیز بسیار پر هزینه است.

از او درباره‌ خواسته‌اش از مسؤولان می‌پرسم.

در جوابم می‌گوید: از تمامی مسؤولان وزارت بهداشت و رییس جمهور می‌خواهم توجه ویژه‌ای به این بخش‌ها داشته باشند و بیماران کلیوی را مثل فرزندان خود بدانند.

وی همچنین از خیرین خواست که بیایند و ببینند که بیماران با چه مشکلاتی روبرو هستنند.

وقتی با او خداحافظی کردم گفت: ما هم جوان هستیم و به خاطر آینده و خانواده‌هایم دوست داریم کار کنیم و زنده بمانیم.

از آقای حاج اسفندیاری خداحافظی می‌کنم و در این ماه مبارک برای او آرزوی سلامتی و شفای عاجل می‌کنم.

به طرف پسر جوانی که بر روی تخت خوابیده بود رفتم.

سلام کردم.

به آرامی جوابم را می‌دهد.

از او می پرسم چند سال است که دیالیز می‌شود؟

می‌گوید: حدود ۲ سال است که به علت بالا بودن فشار خون کلیه‌هایم دچار مشکل شده‌اند و دیالیز می‌شوم.

وی با اشاره به فرسودگی دستگاه‌های دیالیز بیان می‌کند: در هفته سه بار دیالیز می‌شوم و بارها وقتی زیر دستگاه دیالیز بودم دستگاه خراب شده است.

به سراغ بیمار ۵۰ ساله‌ای که بر روی یکی دیگر از تختها خوابیده می‌روم. او هم درد مشترکی دارد .

وقتی درباره مشکلش پرسیدم آهی می‌کشد و می‌گوید: دستگاه دیالیز بیمارستان قدیمی است گاهی اوقات با فشار خون ۱۸ زیر دستگاه می‌روم ولی با فشار ۸ از زیر دستگاه بیرون می‌آیم.

این بیمار ادامه می‌دهد: برای دیالیز به بیمارستان‌های دیگر هم مراجعه کرده‌ایم دستگاه دیالیز هیچ بیمارستانی مثل این بیمارستان فرسوده نیست.

به طرف پیرمردی که آرام و بی‌صدا بر روی یکی از تخت‌های ته اتاق خوابیده بود رفتم. با او سلام و احوالپرسی کردم. جوابم را می‌دهد.

به او می‌گویم: چند وقت است که دیالیز می‌شود؟

با لهجه آذری می‌گوید: ۷۵ سال دارم و حدود یک سال است که دیالیز می‌شوم تا کنون دو بار به علت خرابی و فرسودگی دستگاه‌ها به کما رفته‌ام.

وی تاکید می‌کند: برای دیالیز هزینه‌ای نمی‌پردازیم ولی برای چند روزی که به کما رفتم و در ICU بستری بودم۶۰۰ هزار تومان هزینه کرده‌ام.

یکی دیگر از بیماران می‌گوید: دستگاه‌های دیالیز بیمارستان بیمار فرسوده هستند هیچ تضمینی وجود ندارد که ما زنده از زیر دستگاه بیرون بیایم بارها وقتی دیالیز می‌شدم دستگاه خراب شده است و به کما رفتم.

وی می‌گوید: این بیمارستان خصوصی است و خرید دستگاه دیالیز برای آنها صرف نمی‌کندچون درآمدی برای بیمارستان‌ها ندارد. بخش دیالیز در این بیمارستان تنها بخشی است که از بیماران هیچ هزینه‌ای دریافت نمی‌کند بنابراین طبیعی است که برای خرید دستگاه‌ جدید اقدامی نکند.

این بیمار می‌افزاید: بعضی از دستگاه‌های‌ دیالیز این بیمارستان اهدایی هستند و تا چند سال پیش بیمارستان هم قطعات اهدایی و هم دستگاه داشتند و هر زمان که با مشکل روبرو می‌شد آنها را تعویض می‌کردند ولی متاسفانه طی دو سال اخیر دستگاه‌ها همواره با مشکل مواجه هستند و بیمارستان پول تعویض دستگاه‌ها را ندارد.

وی می‌گوید: ما در این بیمارستان امنیت جانی نداریم نمی‌دانیم که آیا زنده از زیر دستگاه بیرون می‌آییم یا نه؟

در حال گفت‌وگو با بیماران بودم که رییس بیمارستان وارد بخش شد با خوشرویی از ما استقبال کرد. از او درباره مشکلات بیماران پرسیدم.

دکتر منوچهر شاه نواز، مدیرعامل بیمارستان ایرانشهر در این باره می‌گوید: از سال ۵۸ بخش دیالیز در این بیمارستان راه اندازی شد و دستگا‌ه‌های دیالیز بیمارستان متعلق به وزارت بهداشت است. از سال ۷۶ به وزارت بهداشت، مرکز مدیریت بیماریهای خاص اعلام کردیم که بیمارستان قدرت خرید دستگاه‌های دیالیز را ندارد.

وی با اشاره به فرسودگی دستگاه‌های دیالیز می‌افزاید: در حال حاضر شرکت فروشنده این دستگاه‌ها به ما سرویس نمی‌دهد و بیمارستان برای تعمیر دستگاهها از شرکت‌های غیر وابسته کمک می‌گیرد.

دکتر شاه نواز با اشاره به گرانی دستگاه‌های دیالیز اظهار می‌کند: قیمت هر دستگاه دیالیز ۱۲ میلیون تومان است اگر بخواهیم برای بیمارستان ۵ دستگاه جدید خریداری کنیم باید ۶۰ میلیون تومان هزینه کنیم که قدرت خرید را نداریم و مجبوریم قرض کنیم. این در حالیست که دولت بابت هر دیالیز ۱۱ هزار و ۵۰۰ تومان به بیمارستان می‌دهد که بیمارستان هم مبلغی هزینه می‌کند تا یک دیالیز انجام شود.

وی ادامه داد: بیمارستان ایرانشهر خصوصی است و بیمارستانهای خصوصی، موسسات اقتصادی هستند و باید بتوانند دخل و خرج خود را در بیاورند.

دکتر شاه نواز به ایسنا می‌گوید: متاسفانه فرسودگی و خرابی این دستگاه‌ها ناراحتی‌های مغزی برای بیماران ایجاد کرده است و بارها بیمارستان این مشکل را به دستگاه‌های ذیصلاح اعلام کرده که جان این بیماران در خطر است.

مدیر عامل بیمارستان ایرانشهر بیان می‌کند: به وزارت بهداشت و مرکز مدیریت پیوند اعلام کرده‌ایم که هر دستگاهی که برای بیمار مشکل ایجاد کند آن را از رده خارج می‌کنیم و اجازه دیالیز را نمی‌دهیم بدین ترتیب هر روز دو نفر از دیالیز کردن محروم می‌شوند.

وی ادامه می‌دهد: بیمارستان در بدترین شرایط بخش دیالیز را حتی برای یک روز هم تعطیل نکرده است.

دکتر یوسف عطایی پور، مسؤول بخش دیالیز بیمارستان ایرانشهر با اشاره به قدیمی بودن دستگاه‌های دیالیز این بیمارستان در مقایسه با سایر مراکز درمانی خصوصی و دولتی به ایسنا می‌گوید: دستگاه‌های دیالیز این بیمارستان متعلق به ۲۵ سال قبل است و در چند سال اخیر همواره با مشکلات فنی روبرو بوده‌اند.

وی ادامه می‌دهد: بخش دیالیز بیمارستان ایرانشهر تنها بخشی است که بیماران تامین اجتماعی و خدمات درمانی را می‌پذیرد و با همان تعرفه بیمه‌ها به بیماران سرویس می‌دهد. بنابراین انتظار می‌رود که به ازای این خدمات درمانی که به این بیماران ارایه می‌شود سازمان‌های دولتی بخش دیالیز مساعدت لازم را انجام دهند.

مسوول بخش دیالیز بیمارستان ایرانشهر می‌افزاید: متاسفانه دستگاههای دیالیز این بیمارستان فاقد سیستم کنترل کاهش وزن است در حالی که دستگاه‌های جدید به صورت اتوماتیک اضافه وزن بیمار را نشان می‌دهد.

دکتر عطایی پور خاطرنشان می‌کند: با توجه به این که این دستگاه‌ها مرتب وضعیت جسمی بیماران بامشکلات متعددی روبرو کرده اگر این وضعیت ادامه یابد در آینده دیگر نمی‌توانم مسؤولیت اداره این بخش را بپذیرم.

با آقای عطایی و شاه‌نواز هم خداحافظی می‌کنم و از بیمارستان خارج می‌شوم و با خود فکر می‌کنم که چرا دستگاههایی که باید به بیماران جان دوباره بدهند آنقدر فرسوده‌اند که آنها را به کما می‌برند.