به كمك يكي از ابزارهاي فنآوري نانو موسوم به انبركهاي مغناطيسي محققان توانستهاند مكانيسم عمل داروي ضدسرطان «توپوتكان» كه آنزيم «توپوايزومراز I» را مهار ميكند را بررسي كنند.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از ستاد ويژه توسعه فنآوري نانو ، آنزيم «توپوايزومراز I»مسئول بازكردن پيچهاي دورشته DNA است. در حقيقت با مهار اين آنزيم، DNA به صورت مجموعهاي از پيچهاي محكم شده كه به نام «سوپركويل» است برجاي ميماند. در صورت ادامه اين وضعيت، DNA موقع تقسيم سلولي از هم جدا نشده و سلول از بين ميرود.
در مطالعهاي كه اخيرا انجام شده و در نوع خود بينظير است محققان از انبركهاي مغناطيسي براي كنترل تغييرات طول ملكول DNA كه در اثر فعاليت آنزيم «توپوايزومراز I» بروز ميكند استفاده كردند.
آنها با همين ابزار نحوه اتصال يك ملكول توپوتكان به اين آنزيم و اثر آن بر DNA را مورد ارزيابي قرار دادند.
محققان انبرك مغناطيسي را اينگونه به كار بردند كه يك طرف ملكول دورشتهاي DNA را به يك مهره مغناطيسي متصل كردند در حالي كه طرف ديگر آن را به يك سطح شيشهيي متصل كردند؛ سپس به كمك يك مغناطيس كوچك كه در بالاي مهره تعبيه شده بود، مهره متصل به DNA را چرخاندند و درنهايت پيچهايي از نوع سوپركويل در DNA ايجاد شد كه طول DNA را به يك هفتم مقدار اوليه كاهش داد. با افزودن آنزيم توپوايزومراز I به DNA دو رشته مجددا از هم باز شدند و رشته به اندازه اوليه بازگرديد.
در حضور داروي توپوتكان، روند باز شدن پيچهاي DNA در مقايسه با حالتي كه دارو وجود نداشت 20 مرتبه كاهش يافت.
در مرحله بعد محققان همين مطالعه را در سلولهاي مخمر انجام دادند و مشاهده كردند كه در حضور داروي «توپوتكان» پيچهاي مثبت بسيار كندتر از پيچهاي منفي DNA باز شدند.
اين مطالعات در نهايت نشان داد كه داروي «توپوتكان» با تجمع پيچهاي از نوع مثبت DNA در سلول باعث مرگ سلولي ميشود.
نتايج اين مطالعه در مجله Nature منتشر شده است.