سایت پزشکان بدون مرز دارو، درمان، بیماری، علمی
انسان در مقايسه با ديگر پستانداران عالي داراي تعداد بسيار بيشتري از نسخه‌هاي يك ژن ضروري براي تجزيه مواد نشاسته‌اي پركالري است.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از بي‌بي‌سي، يك مطالعه جديد ژنتيكي حاكي است كه توانايي انسان در هضم مواد غذايي پر از نشاسته مانند سيب زميني ممكن است موفقيت آن در ميان موجودات ديگر زمين را توضيح دهد.
تا پيش از اين دانشمندان فكر مي‌كردند شايد خوردن گوشت علت اين وضع بوده است.
با اين حال دكتر “ناتانيل دوميني” و همكارانش كه در تهيه اين تحقيق نقش داشته‌اند، استدلال مي‌كنند كه بعيد است چنين باشد.
وي مي‌گويد: “اين فرض كه چهار ميليون سال قبل، موجودي با مغزي كوچك كه به سختي روي دو پا راه مي‌رفته و مي‌توانسته به شكلي موثر حتي از طريق مرده خواري گوشت به دست آورد، خيلي محتمل به نظر نمي‌رسد.”
تيم محققان دريافتند كه انسان حامل نسخه‌هاي اضافي از ژني به نام “ “A.M.Y.1است كه براي توليد يك آنزيم بزاقي (اميلس) جهت تجزيه نشاسته جنبه ضروري دارد.
اين تيم سپس گروه‌هايي از انسان‌ها با عادات تغذيه‌اي متفاوت را مطالعه كرد و دريافت كساني كه نشاسته زيادي در غذايشان هست، داراي نسخه‌هاي بيشتري از ژن A.M.Y.1در مقايسه با گروه‌هايي هستند كه رژيم غذايي آنها حاوي نشاسته كمتري است.
مثلا، اعضاي قوم “ياكوت” از قطب شمال كه رژيم غذايي آنها به طور سنتي حاوي مقدار زيادي ماهي است، در مقايسه با ژاپني‌ها كه در غذاي آنها نشاسته زيادي مثل برنج وجود دارد، داراي نسخه‌هاي كمتري از اين ژن بودند.
محققان معتقدند قديمي‌ترين انسان‌ها علاوه بر مصرف ميوه‌هاي رسيده كه پستانداران عالي مي‌خورند، شروع به جستجوي منابع تازه غذايي كردند.
اين منابع تازه، همان نشاسته‌ها بودند كه به صورت ريشه گياه در دل زمين پرورش مي‌يافتند، يعني نمونه‌هاي وحشي گياهاني مانند هويج، سيب زميني و پياز.
دكتر “دوميني” كه در تهيه اين تحقيق نقش داشته، مي‌گويد: زماني كه انسان هاي اوليه در درست كردن آتش استاد شدند، پختن سبزيجات پر از نشاسته، خوردن آن را آسانتر مي‌كرد.
وي مي‌افزايد: “ما اين ريشه‌ها را مي‌پزيم، سيب زميني سرخ كرده و پخته مي‌خوريم. وقتي غذا پخته است، مي‌توان در مجموع كمتر خورد، چون هضم آن راحت تر است و در نتيجه انرژي بيشتري به بدن مي‌رساند و به اين ترتيب منابع غذايي فرعي به تدريج بخشي از رژيم اصلي غذايي شد.”
وي تصريح كرد: “به اين ترتيب امكان رشد جمعيت فراهم آمد و اين جمعيت ها به سرزمين‌هاي تازه راه يافتند.”