تحقيق جديد بر روي موشها علت اينكه بخشهاي حافظه مغز اطلاعات پيشپا افتاده و معمولي را نميپذيرد و اطلاعات مهم را حفظ ميكند تا به حافظه درازمدت تبديل شوند روشن ميكند. بخشهاي حافظه مغز غالبا به علت انبوه اطلاعاتي كه مغز را بمباران ميكنند با مشكل بار اضافه روبروست.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از ساينس ديلي، اين تحقيق جديد نشان ميدهد چگونه عواطف به مغز كمك ميكند تا “تصميم بگيرد” كدام خاطرات را حفظ و كدام يك را دور بريزد. نتايج اين تحقيقات در نشريه سلول منتشر شده است.
حافظه با تقويت ارتباطات بين ياختههاي شكل ميگيرد. اين ارتباطات براي ارسال و دريافت دادههاي مغزي به گيرندهها متكي است. تحقيقات گذشته نشان داده است فشار عاطفي با افزايش هورمون “نوراپينفرين” در مغز مرتبط است.
“هايلان هو” و همكارانش از آزمايشگاه “كولد اسپرينگ هاربر” در نيويورك تا حدودي دريافتهاند چگونه هورمون استرس فرايندهاي موثر در ارتباطات نروني و شكلگيري حافظه را تحت تاثير قرار ميدهد.
آنها با انجام آزمايشهايي بر روي موشها دريافتند، نوراپينفرين و همچنين استرس عاطفي منجر به بروز يك تغيير شيميايي در گيرندههاي خاصي از مغزي ميشود. اين تغيير، ارتباطات را در مناطق حافظه مغز موشها تقويت ميكند.
“روبرتو مالينو” يكي از اعضاي اين گروه تحقيقاتي گفت، با اين اتفاقات ،محركهايي كه براي تشكيل حافظه كافي نبود، ميتواند يك حافظه را شكل دهد.
از آنجا كه بسياري از مناطق در مغز موشها شبيه مغز انسان است محققان انتظار دارند مغز انسان نيز از همين سازوكار حافظه استفاده كند.
در حالي كه فراز و نشيب زندگي ميتواند باعث افزايش مواد شيميايي تقويتكننده حافظه شود، ميزان بسيار زياد هورمون استرس ميتواند موجب تاثير عكس بگذارد.
درصورتي كه نوراپينفرين زيادي در مغز وجود داشته باشد، تاثير معكوس ايجاد ميشود. از اين رو ميزان نوراپينفرين بايد در حد مناسبي باشد، بطوري كه افرادي كه خيلي عاطفي و احساسي هستند حافظه قوي ندارند.
اين يافتهها تنها بخشي از معماي بزرگي است كه احساسات را با حافظه مرتبط ميكند